Precies 15 maanden oud en Ingmar zet z´n eerste twee stapjes. Het zat er al een tijdje aan te komen, maar gisteren was het zover. Helaas stond er een speelgoedtraktor in de weg, anders waren het wellicht nog wat meer stapjes geworden. ´s Middags had ie al wat stapjes aan één hand gelopen en nu dus ineens echt los aan het lopen. We hebben vandaag gelijk zachte schoentjes voor hem gekocht, want dan kan ie zometeen ook naar buiten als het niet helemaal droog is.
En vandaag was alles mis. Huilen, huilen, huilen. ´s Ochtends kon er nog een lachje af, maar verder bleef Ingmar maar jammeren en huilen. Voor de zekerheid hebben we maar een paracetamol gegeven, maar hij heeft geen koorts, heeft alleen erg veel last van zichzelf. Ook het bezoek aan het kapper vandaag is niet echt een succes. Alleen maar draaien en pruilen en huilen. Compleet afgeleefd hebben we ´m om 7 uur in bed gelegd. Hopelijk morgen een beter dagje. Misschien toch nog wat naweeën van de zesde ziekte.
Het zit Ingmar niet mee. Is ie net een paar weken van de diaree af, wordt ie weer ziek: de zesde ziekte deze keer. Afgelopen zondag begon ie ´s avonds een klein beetje koortsig te worden. Maandagnacht had ie het hoogtepunt met 39,6 op de thermometer en vanaf half 3 ´s nachts elk uur wakker. Dinsdag hebben we hem toch maar naar de creche gebracht want hij had 37,7. Alles geregeld om hem te laten ophalen, bleek dat er dinsdags niks aan de hand was. Hij had een prima dagje gehad. ´s Avonds wel weer koorts, woensdags een klein beetje verhoging.
Vanochtend toen ik hem wakker maakte was ie wel een beetje humeurig, maar ik had niet het idee dat ie echt ziek was. Niets bleek minder waar: om 10 uur belden ze al of we hem wilden komen halen als ie uitgeslapen was. En omdat Niels vanwege zijn liesbreuk beter niet te veel kan tillen en opa en oma morgen ook al een extra dag inspringen, ben ik vanmiddag thuis om voor al mijn zieke mannen te zorgen. Nu ligt ie lekker te slapen en zijn we net tot de conclusie gekomen dat ie toch de zesde ziekte heeft. Na drie dagen koorts wat rode uitslag in het gezicht en op de romp. Precies volgens het boekje.
De foto is van voor de zesde ziekte: met Merijn en Robin spelen in de speeltuin. En zelf van de glijbaan af!
Ingmar had vorige maand nogal last van diarree en was zelfs afgevallen ten opzichte van drie maanden daarvoor. Sindsdien gaat het enorm vooruit. We zien z´n wangen met de dag boller worden en ook z´n onderkinnetje begint weer iets te groeien. Ingmar eet als een bootwerker. Als je hem z´n brood en z´n avondeten ziet eten, lijkt het soms alsof hij die dag nog niets te eten heeft gekregen. Maar niets is minder waar. Bij de 4e verjaardag van Arthur heeft ie zich , samen met Carmen, Zosja, Merijn en Arthur helemaal kunnen volstoppen met koekjes, chipjes, rozijntjes en pannekoeken en alles ging er zonder moeite in.
Er komen steeds meer momentjes dat Ingmar los gaat staan en zonder vasthouden overstapt van stoel naar poef of bank. Maar hij blijft voorzichtig, dus het zal nog wel even duren voordat ie echt gaat lopen. Ondertussen is ie wel een enorme klimgeit geworden. Om de haverklap vinden we hem weer ergens boven op (trap, tafel, stoel, kast, poef, bank).
En hij kletst er vrolijk op los. Steeds meer worden het echte woordjes: pa (paard), boe (koe), papa, mama, ba (bal), toetoe (auto), beer. Veel dingen kan ie nog niet zeggen, maar hij begrijpt al een heleboel. Zo brengt ie regelmatig Merijn z´n beer terug naar Merijn.
Ineens is er ook weer verlatingsangst. Een paar avonden is het brullen om in slaap te komen. Ook bij het afscheid nemen zien we vaker weer een trillend lipje. Hij krijgt nu ook een eigen willetje. Als er iets niet lukt, begint ie boos te brullen. Aan assertiviteit ontbreekt het hem niet: zonder probleem wordt Merijn af en toe aan de kant geduwd. Helaas is Merijn sterker, dus als die terugduwt, delft Ingmar toch het onderspit.
Dat Merijn de grofmotorische van de twee is en Ingmar de meer fijnmotorische, dat hadden we al wel eerder door. Maar de tekenkunsten van Ingmar deden ons toch bijzonder verbazen. Bij zijn allereerste tekening zet hij twee bijna paralelle keurige rechte strepen naast elkaar. Vervolgens maakt ie nog wat stipjes door het potlood op te tillen en weer neer te zetten. Ingmar, dit hoef je pas te kunnen als je tegen de twee-en-half jaar bent!
Ook zelf drinken kan Ingmar al bijzonder goed. Waar Merijn tot ruim 1,5 een tuitbeker had omdat hij z´n beker veel te wild vastpakte, hoef ik op dit moment bij Ingmar de beker maar een heel klein beetje vast te houden om ´m naar z´n mond te brengen en weer neer te zetten.
En wat voelt ie zich af en toe al groot. Hij kan nu zelf op de bank en op de poef (en op de trap en op de kinderstoel en daarmee op de tafel, oei) klimmen. Zeer trots gaat ie dan uitgebreid zitten (en dan rondkijken en stralen). Zie hier de foto waar hij samen met grote broer Merijn en buurmeisje Robin zich op de bank genesteld heeft om een filmpje te kijken.
Precies 15 maanden oud en Ingmar zet z´n eerste twee stapjes. Het zat er al een tijdje aan te komen, maar gisteren was het zover. Helaas stond er een speelgoedtraktor in de weg, anders waren het wellicht nog wat meer stapjes geworden. ´s Middags had ie al wat stapjes aan één hand gelopen en nu dus ineens echt los aan het lopen. We hebben vandaag gelijk zachte schoentjes voor hem gekocht, want dan kan ie zometeen ook naar buiten als het niet helemaal droog is. 
