Mooie auto!

Nee, niet zomaar een auto. Een mooie auto! We gingen de TVR naar de garage met engelse sportauto´s brengen voor nieuwe binnenbekleding. Had de meneer van de garage daar een auto onder een doek staan. Om de jongens wat afleiding te bezorgen haalde hij het doek er af en ineens ..... een groene sigaarvormige sportauto (voor het merk moet je bij Niels zijn). En toen dus Ingmar´s reactie: mooie auto. Een kind naar ´t autohart van z´n vader (en z´n oma).

Gapie gapie

En alweer een nieuw liedje: gapie, gapie, hebbie wol, japa japa, ....vol. Ingmar z´n versie van ´schaapje, schaapje, heb je witte wol, ja baas, ja baas, drie zakken vol.

Naast Bob de Bouwer, olifantje in het bos en schaapje, schaapje horen we ook poesje miauw. Nog een ander favoriet liedje zonder tekst maar met handgebaren is ´met de vingertjes, met de platte platte handjes, met de vuistjes, met de elleboogjes, rommelebommelebom´, met een brede grijns als ie met z´n handjes op de tafel mag slaan.

Verder heeft Ingmar het applaudiseren ontdekt. We gingen met z´n vieren naar het Dolfinarium en bekeken daar de zeeleeuwenshow. Toen de zeeleeuwen zelf begonnen te klappen en het publiek vroegen om mee te doen, snapte ook Ingmar ineens dat het leuk is om te klappen voor de kunsten van deze logge dieren. Zeer enthousiast gingen steeds de handjes weer op elkaar.

Tijdens de lunch zaten we vlak bij een leuke speeltuin. Ingmar oefende het lopen over een gebogen bruggetje. IJverig ging ie een half uur lang het bruggetje omhoog, vervolgens weer naar beneden, en weer omhoog en weer naar beneden. En wij maar denken dat hij van de glijbaan aan het eind af wilde. Maar nee, elke keer bedacht hij zich weer en moest er weer geoefend worden.

Afgelopen woensdag kwamen Jikke, Taeke en Julius spelen. Julius en Ingmar kennen elkaar van Spikkels. Rinske en Irene, de moeders kennen elkaar via hun mannen, Rinske en ik zijn collega´s. Een grappige toevalligheid met ook nog eens drie jongetjes die allemaal van juli/augustus 2005 zijn. Op de foto zijn Julius en Ingmar druk bezig met boekjes lezen.

Oni in de bos

Ongeveer elk kwartier worden wij momenteel verblijd door Ingmar met het liedje ´Oni in de bos´.

Het gaat als volgt:
Oni in de bos
Mama niet los
Anders raat je twijt
Oni in de bos
Mama niet los

En dan nu de echte versie:
Olifantje in het bos
Laat je mama toch niet los
Anders raak je de weg nog kwijt
En dan krijg je reuze spijt
Olifantje in het bos
Laat je mama toch niet los

Nog niet helemaal volgens de regels dus, maar toch heel knap voor een kind van 20 maanden. En Ingmar kijkt heel blij als hij het weer een keer gezongen heeft.

Meneertje ondeugd

Ingmar is aan het peuteren. Ze zeggen altijd ´ik ben twee dus ik zeg nee´, maar bij Ingmar begon het al met 1,5. De ondeugd straalt af en toe uit z´n ogen. Z´n favoriete woord is ´nee´. Ingmar slapen? ´Nee´. Ingmar mee naar binnen? ´Nee´. Ingmar eten en Ingmar mee naar buiten zijn overigens geen probleem. Buiten spelen vindt ie heerlijk, regelmatig staat ie met z´n jas in z´n hand en een vragende blik ´Buiten?´. Verder gaan zowel de boterhammen als het avondeten er moeiteloos in. Maar.... zal mama Ingmar helpen? ´Nee´. Alles zelf doen dus. Macaroni eten met de lepel (en de handen) mondt uit een knaloranje toet van oor tot oor. Yoghurt geeft hetzelfde effect maar dan wit. Regelmatig gaat er een dweil over de vloer onder de tafel: er ligt genoeg. Gelukkig gaat het steeds een beetje beter en Ingmar glimt van trots als hij zelf z´n bordje leeg eet.

Z´n bed ligt inmiddels vol met knuffels. Bert, Ernie en Elmo zijn favoriet, die mogen ook regelmatig mee naar beneden. Z´n poppies (twee blauwe kangaroetjes en een blauwe kikker: titte) heeft ie vaak nodig om echt te kunnen slapen. Dan nog een konijn, een giraf, een koe en een beer en daarmee is het gezelschap wel compleet. Af en toe wil Ingmar een keer niet slapen, dan horen we Ingmar via de babyfoon roepen: patte, patte (= pakken, voor als je nog geen ´k´ kan zeggen), vast en zeker vinden we dan de hele dierentuin op de grond.

Langzamerhand begint Ingmar liedjes mee te zingen. Hi hi hi, ha ha ha (die van die twee beren die broodjes stonden te smeren), Bob die Bouwe, mate, of. Of ´Bim, bam bom´. Kortom, wij zingen de liedjes en Ingmar vult het laatste woord in de regel aan. Het liedje ´hop hop hop, paardje in galop´ voert ie het liefst fysiek uit. Wanneer één van ons, ook Merijn, op de grond ligt, duikt Ingmar boven op je. Triomfantelijk kijkt ie om zich heen en als je niet snel je buikspieren aanspant, voel je binnen een tel het volledige gewicht van Ingmar
op je ingewanden. ´Hop hop hop´ roept ie enthousiast.

Bij het consultatiebureau was alles weer helemaal goed. Goed aan het lopen, goed aan het klimmen, goed op gewicht (keurig gemiddeld), goed aan het torens bouwen, goed met z´n grote broer aan het spelen en erg goed aan het praten. Maar ja, dat wisten we al. Zelfs de aandacht voor poep en plas is er al. Heerlijk vindt ie het om op het potje te zitten. Niet dat er wat uit komt, maar dat hoeft ook nog niet.

Smelten doen we bij Ingmar vooral als hij je in eerste instantie verbaasd aan kijkt en dan ineens breeduit gaat grijnzen als ie doorheeft wat je zegt. Z´n kleine tandjes zijn dan helemaal zichtbaar en z´n oogjes stralen (meestal van ondeugd). Oh ja, de kapper heeft z´n haar een beetje scheef afgeknipt. Da´s wel heel duidelijk op deze foto. Volgende keer een beetje beter opletten.