Papa en mama gingen afgelopen vrijdag trouwen. Voor Ingmar nog niet echt iets om helemaal bewust te snappen, maar hier en daar deed ie hard z´n best. Zo kwam ik terug van de kapper met m´n haren in de plooi en m´n gezicht mooi opgemaakt. Zegt Ingmar: ´Mama, heb jij lange oogjes?´. Ja jongen, dat heet nu wimperverlengende mascara.
De trapscene heeft Ingmar helaas moeten missen. Tegen kwart voor één ´s middags was ie zo hangerig, dat we besloten om hem lekker in bed te leggen. Daar was ie het natuurlijk niet mee eens, maar na een kwartiertje jammeren heeft ie zich toch overgegeven aan de slaap. Enige hoop van ons was dat ie niet al te chagerijnig wakker zou worden. En dat lukte. Anderhalf uur later haalde ik ´m er uit in m´n trouwjurk. Grote verbaasde blik en dan de opmerking: Mama, jij hebt een mooie jurk! Mijn dag ook weer helemaal goed. Twee zonen en een aanstaande man die het mooi vinden. Gelukkig was ie vrolijk wakker geworden en kon ie er weer helemaal tegen aan de rest van de dag.
Vervolgens nog een briljante opmerking tijdens de ceremonie. Lars was het kinderverhaaltje aan het lezen van Grote Haas en Hazeltje. Roept Ingmar ineens tussendoor: ´Dat boekje hebben wij ook thuis´. En dat klopt ook nog, want ik heb een paar weken geleden één keer de kleine versie van het boekje aan de jongens voorgelezen. Dat ie dat nog wist!
En toen gisterochtend: we gingen de jongens weer ophalen in Houten, waar ze ´s nachts hadden geslapen. Het eerste wat Ingmar zegt: ´Mama, heb je nu weer korte oogjes?´. Ja, de make up is er weer af en mama is weer normaal, met korte oogjes.
