Onderwaterkamer

Er is wat tijd overheen gegaan, maar het resultaat is erg leuk geworden. Ingmar heeft sinds kort een onderwaterkamer. De muur op zijn kamer hadden we vooraf al blauw laten schilderen, maar nu zitten er ook zeedieren op. Een dolfijn, een clownvis (Nemo), een zeepaardje, wat zeewier en twee meeuwen. Er moet alleen nog een golf op om het verschil tussen boven en onder water aan te geven. Het idee deed ik op via www.inke.nl, de uitvoering heb ik zelf gedaan samen met Niels. Te beginnen met plaatjes beamen op behang. Dan de stukken behang netjes uitknippen en vervolgens met behanglijm opplakken. Et voila: een onderwaterkamer. Leuk dekbed er bij en twee Atos-originvissen aan het plafond boven zijn bed en klaar is kees. Nu alleen nog gordijnen.

Schommelen, zwaaien en draaien

Grote pret was het afgelopen weekend, logeren bij Arthur en Carmen. En ´s middags eerst naar de speeltuin. Ingmar heeft heel wat afgeklommen, geschommeld en gedraaid. En tot slot nog een ijsje en een duik in het zwembad.

Inkleuren

Soms zijn er ineens kleine sprongetjes in de ontwikkeling van een kind. Gisteren kregen we van de creche een kleurplaat van Ingmar mee die hij niet, zoals gewoonlijk, helemaal had volgekrast. Er zat een duidelijke vooruitgang in, hij had grote delen geprobeerd netjes in te kleuren. Niet dat dat al helemaal was gelukt, maar het was geen onwillekeurig krassen meer. Ook had ie verschillende kleuren gebruikt om de diverse onderdelen een andere kleur te kunnen geven.

Klimgeit

Ingmar doet geen dingen die hij niet durft. Waar Merijn al op hele jonge leeftijd vrij onbezonnen overal op klom, doet Ingmar alles in zijn eigen tempo. En soms vergeten we dan wel eens dat Ingmar het eigenlijk gewoon prima doet, dat ie alleen het nadeel heeft van een wel heel klimgrage durfallerige broer. Want Ingmar klimt ook ineens op het klimrek op de school van Merijn, waar sommige kinderen van Merijn z´n klas nog niet zelf op kunnen komen. En van de week lukte het hem om op een vrij hoog speeltoestel te klimmen. En hij loopt graag over muurtjes en andere smalle balken, maar dan wel aan de hand.

Over dat hoge speeltoestel gesproken trouwens, dat is dus echt een beetje vreemd aan Houten. Er zijn op heel veel plekken speeltoestellen. Maar, ze zijn bijna allemaal hetzelfde. Het heeft dus geen enkele zin om een keer naar een ander speeltuintje te gaan, want er is geen nieuwe uitdaging te vinden. En bovendien zijn veel van die speeltoestellen zo gebouwd dat je je kind tot hij bijna drie is er continu op moet tillen. De eerste tree is namelijk zo hoog dat ze er pas vanaf die leeftijd bij kunnen en sterk genoeg zijn om zich zelf er op te krijgen. Beetje vreemd. Je wilt een kind toch zelfvertrouwen meegeven door het dingen te laten doen die het net aan kan. En dat is dus niet een eerste tree van minimaal 60 cm hoog. Uitgangspunt van de gemeente is: bij kleine kinderen ga je als ouder toch mee naar buiten, dus dan kun je je kind er net zo goed op tillen. Heeft de gemeente niet zo nagedacht over de onderrugbelasting van de jonge ouder. Een kind van drie van ongeveer 15 kilo minimaal tien keer achter elkaar tillen is namelijk best zwaar. Want kinderen willen niet één keer naar boven, maar wel twee, drie of tien keer.

Poep!

Ingmar zit in de poepfase. Niet dat hij nu op de wc poept en zindelijk aan het worden is - alhoewel dat er wel aan zit te komen - nee, Ingmar houdt bijzonder van het woord ´poep´. Niet voor niks dat ook de Film van Ome Willem op dit moment erg in trek is bij hem: ´Lust jij wel een broodje poep???´. En verder wordt in bijna elke zin die hij zegt wel een keer poep gezegd. Met een grote grijns er bij natuurlijk, want dat hoort als het over poep gaat blijkbaar. Merijn heeft de poepfase eigenlijk niet gehad en laat zich ook niet beïnvloeden door Ingmar. Grappig om te merken dat elk kind blijkbaar anders omgaat met ´poep´. Helaas, geen leuke foto´s bij dit thema.