Verkleed of niet verkleed?

Het is verkleedfeest bij de crèche, dus ik vraag Ingmar hoe hij verkleed wil. Hij wil wel als ridder. De avond van tevoren alle ridderspullen klaargelegd. Maar als het ochtend is wil hij de ridderkleren niet aan. Hij wil wel als kikker. Maar eenmaal het kikkerpak van Merijn opgeduikeld wil hij die ook niet aan. Hij kan maar niet kiezen, totdat ie ineens roept: ´Dan ga ik wel als tijger.´ Niet dat we tijgerverkleedkleren hebben, maar hij heeft vandaag zijn tijger-shirt aan en dat vindt hij verkleed genoeg.

Voor de zekerheid toch maar de ridderspullen meegegeven naar de crèche. Die heeft ie ongeveer 10 minuten aangehad. De juffen gingen echter ook schminken. Dus toen ik Ingmar aan het einde van de dag weer ophaalde, zat er ineens een echte tijger aan de tafel. Met een grote grijns kreeg ik vervolgens een dikke knuffel.

Viezikken

Ingmar is een kliederaar. Heerlijk vindt ie het om moddersoepjes in de zandbak te maken, met z´n handen in z´n beker water te zitten, aardappels in diezelfde beker te gooien en er tegelijkertijd z´n bonen in af te koelen. Vervolgens met z´n lepel proberen alles er weer uit te krijgen en als dat niet lukt met z´n handen. En dan natuurlijk vla en yoghurt over z´n mond heen te kliederen, met z´n vieze handen van tafel lopen om even z´n knuffel te pakken (niet snel daarna onder de vlavlekken) etcetera, etcetera. Gelukkig, nog net geen kusjes geven met de vla-mond op de foto.

Ze noemen het ook wel ´gezonde ontdekkingsdrang´, wij worden er af en toe een beetje moe van. Maar ach, over een paar maanden is alles al weer anders. Zo stopte hij een paar maanden geleden nog van alles in z´n mond, dat lijkt nu weer voorbij.