In de week tussen Kerst en Oud & Nieuw doen we een schaatscursus met z'n vieren. Dat Merijn schaatsen leuk vond, dat wisten we al. Hoe Ingmar het zou vinden was nog een beetje spannend. De eerste dag ging niet echt soepel omdat ie wat scheef op z'n schaatsen stond. Uiteindelijk besloten om toch nog een extra paar combinoren te kopen, zodat ook Ingmar stevig op z´n pootjes kan staan. En met succes, een dag later vindt hij het schaatsen fantastisch. Op dag drie mag ook hij met z´n groepje van de kleine binnenbaan naar de grote buitenbaan en op dag vier wil hij niet meer stoppen met schaatsen.
Hij is wat voorzichtiger dan Merijn en gaat ook nog niet zo hard. Maar hij heeft er enorm veel lol in.
Ingmar is volledig in z'n element als er sneeuw ligt. Skibroek, sneeuwlaarzen, jas, muts en wanten aan en gaaaaan. Glijden met een houten slee, glijden op een zitschotel, glijden op z'n billen, het maakt hem allemaal niet uit. Af en toe wordt er een goeie hap sneeuw genomen, want dat is zo lekker koud in je mond. 
Na Sinterklaas verandert de klas al snel in een kerstlandschap. De leerkrachten hebben precies 1,5 week om het Kerstrepertoire er 'door heen te jassen'. Met als hoogtepunt: het kerstdiner op de donderdag voor de kerstvakantie.
Voor de verandering geeft Ingmar deze keer uit zichzelf aan dat hij graag een bloes aan wil naar het kerstdiner, iets wat hij tot nu toe categorisch geweigerd heeft. Gehuld in gestreken bloes, nette broek en sneeuwlaarzen (want het sneeuwt buiten) ondernemen we de tocht naar school. Op school gaan de nette schoenen aan en dan begint het gezellig samen eten met de klas. Een kerstkoortje van ouders komt het gebeuren nog wat muzikaal opvrolijken. Vol trots vertelt Ingmar dat hij wel zeven keer wat op z'n bord heeft geschept....Blijkbaar hadden de papa's en mama's weer lekkere dingen gemaakt.
Het is feest want Sinterklaas komt vandaag op school. En omdat Merijn bij de intocht van Sinterklaas verkleed was als Sinterklaas, mag Ingmar deze keer. We hebben tenslotte maar één Sintsetje in huis.
Uiteindelijk is het dubbel feest. Want het heeft gistermiddag en avond weer gesneeuwd waardoor we weer op de slee naar school kunnen. Sint Ingmar gaat er eens lekker voor zitten.
Tot slot blijkt het driedubbel feest. Waar Ingmar vorig jaar het hele Sintgebeuren op school nog heel spannend vond, is het nu alleen maar leuk. Met allerlei Sintknutsels, Pietenwerkboekjes en een kado komt ie om twaalf uur uit school.
Als we op een avond de straat in komen rijden vanuit de BSO valt plots de stroom uit. Onhandig want dat betekent dat we niet kunnen koken (lang leve verplichte inductie vanwege stadsverwarming zonder gasaansluiting). De kaarsjes zijn gelukkig snel gevonden. Maar nog voordat de kaarsjes aan zijn, stommelt Ingmar naar boven. Ik roep nog ' wat doe je boven, daar is geen licht'. Hij roept terug dat ie op de wc zit. En als ik naar boven kijk, zie ik ineens een lichtje branden. Hoe kan dat nou? Triomfantelijk komt Ingmar naar beneden. Hij was direct in de badkamer gaan kijken, waar normaal gesproken een zaklamp naast de wastafel ligt. Die had ie zo snel niet gevonden, wel onze vier badlampjes op batterijen met zo'n fijne zuignap. Daar kun je dus prima bij plassen.
Ingmar heeft in de zomervakantie een capuchontrui uitgezocht in een winkel in Lyon. Het werd meteen z'n favoriete trui. Nu we een paar dagen naar Parijs gaan, besluit ik met Ingmar alvast op internet bij de Gap-winkel en de DPAM te gaan kijken om te zien of hij er iets leuks tussen ziet. En elke keer wijst hij weer een capuchontrui aan.
Dus eenmaal in Parijs gaan we op zoek naar capuchontruien en dat lukt wonderwel. We nemen een risico door er één met een geruite binnenkant van de capuchon te kopen, want Ingmar weet heel goed wat hij wel en wat hij niet aan wil. En wat hij niet aan wil, dat gaat dus ook echt niet aan. Ik ben in ieder geval mee opgehouden er ruzie over te maken. En ach, zo erg is het ook niet. Hij kan inmiddels prima mee kleren kopen of aangeven op internet wat hij wel en niet leuk vindt. Hij blij en wij blij.
Hij blijkt in ieder geval dolblij met z'n twee nieuwe truien uit Parijs. De trui met geruite capuchon slaapt hij de eerste nacht direct in, de tweede trui gaat de volgende dag al aan naar school.
Ingmar is, voor de eerste keer in zijn schoolcarriére, in tranen als de juf vertelt dat ze met de twee andere klassen samen een kabouterparade gaan doen. De ochtend er na wil hij niet naar school en begint huilend te vertellen dat ze dan moeten toneelspelen en dat hij dat heel spannend vindt. Waarschijnlijk heeft hij geen flauw benul wat toneelspelen is en dat kan dan inderdaad best heel spannend zijn (terwijl ie thuis toch echt de grootste acteur is die we in ons midden hebben:-).
Bij de parade staat ie uiteindelijk lekker achter aan. Maar inmiddels is hij wel enthousiast geworden en doet hij thuis al een keer het dansje wat ze geleerd hebben. En tijdens de voorstelling staat ie meer dan de rest uitbundig op en neer te springen. De grootste angst is overwonnen: hij heeft ervaren wat het is om toneel te spelen. En ja, hij staat echt op de foto: het hoofdje bij de tweede boom aan de linkerkant.
Ingmar is de koning te rijk als hij van Peter, de hovenier, op het graafmachientje mag om te helpen om zand te verplaatsen. Hij mag met behulp van de hendels vooruit en achteruit rijden en zelfs met de knop de kiep bedienen.
Ingmar en Merijn gaan in de herfstvakantie logeren bij opa en oma Vaassen. Ze rijden hun gebruikelijke rondjes om het blok, voetballen op het veld om de hoek en spelen spelletjes met opa en oma. En de grote verrassing is deze keer: een bezoek aan Ponypark Slagharen. Daar zouden ze vorig jaar al een keer naar toe, maar vanwege de weersomstandigheden besloten opa en oma het toen af te gelasten. Maar deze keer is daar geen enkele reden voor. Alle vier vermaken ze zich uitermate goed.
Op een mooie zonnige zondagochtend slaan we aan het fietsen met de jongens. Een tochtje langs het Amsterdamrijnkanaal en vervolgens langs de vele appelboomgaarden die Houten rijk is.
Het zal nog wel even duren voordat we met z'n allen op fietsvakantie gaan, gezien de kleine beentjes van Ingmar.
Samen met Merijn zit Ingmar sinds kort op tennisles. Op woensdagmiddag gaan ze samen met zes andere kinderen een uurtje tennissen. Ook hier een warming up, daarna allerlei balspelletjes, zowel met racket als zonder. Omdat de techniek van tennissen toch wat lastiger is dan hockey of voetbal worden er nog niet direct wedstrijdjes gespeeld.
Tot nu toe komt ingmar met een verhit hoofd de zaal uit en vindt hij het erg leuk. Helaas spelen de jongens helemaal aan de andere kant van de rackethal waardoor ik niet echt kan zien wat er gebeurt en of ie een beetje leuk mee doet. Maar de enthousiaste blik na de training zegt vooralsnog genoeg.
Niels z'n opa en oma zijn 70 jaar getrouwd en dat wordt gevierd met een feestje in de Engel. Ingmar verheugt zich er op, want de kinderen van de nichten van Niels zijn er ook. Drie weken eerder heeft hij ze ontmoet op het feestje van opa die toen 95 werd en dat was uiteindelijk zo gezellig, dat ie echt zin heeft om weer met ze te spelen.
Ik kan me nog herinneren dat hun kinderen vijf jaar geleden al zo lekker aan het spelen waren en wij nog rondzeulden met een baby van 2 maanden en een dreumes van nog geen twee. En nu zijn we vijf jaar verder en spelen Merijn en Ingmar heerlijk met de rest mee. De rest is overigens tussen de twee en zeven jaar ouder, maar dat maakt gelukkig niks uit. Met Rianne van 13 wordt gezellig 'annamaria koekoek' gespeeld en Mark van 11 maakt tekeningen die Ingmar vervolgens weer kan inkleuren.
Samen hebben we 70 koekjes voor opa en oma gebakken. Met Merijn heeft ie een schoenendoos versierd waar de koekjes in kunnen. Die geven ze samen als kado.
Op een mooie zondagmiddag in september komt Mart bij Ingmar spelen. Althans, dat is de bedoeling. Wij hebben al het plan opgevat om eens te gaan kijken bij het maisdoolhof in de buurt en Mart mag natuurlijk mee. Maar z'n ouders en zusje hebben eigenlijk ook wel zin om mee te gaan en zo lopen we even later met z'n achten door het mais te dolen, op zoek naar de uitgang. Groot plezier bij de jongens, die rennen het liefst vooruit, zodat we ze niet meer in het zicht hebben.
Medio augustus is de zomervakantie afgelopen en begint de school weer. Ingmar komt in een nieuwe klas, samen met z'n vriendje Mart en nog twee kinderen uit z'n oude klas. Verder zit Flip in z'n klas, z'n vriendje die hij van de eerste crèche kent. Maar de rest is allemaal nieuw. Ingmar vindt het best een beetje spannend. Begint ook weer met nagels bijten.
Spelen met andere kinderen dan Mart en Flip gebeurt de eerste weken niet echt. Daarna begint ie de andere kinderen langzamerhand wat beter te kennen. Toch blijven z'n oude vriendjes, zoals Karel, Manu en Mart toch de boventoon voeren. Helaas lukt spelen door de week niet echt omdat ze allemaal op andere dagen vrij zijn. Maar gelukkig zitten ze op de donderdag met 't oude cluppie allemaal in dezelfde BSO-groep en wordt er 2 uur lang zeer intensief gespeeld.
In de klas zelf vindt Ingmar het leuk. Er is nog geen dag geweest dat hij niet naar school wil. En dat is lang niet bij alle kinderen het geval, hoor ik zo nu en dan van andere ouders. Volgens de juf doet ie het prima in de klas. Niet voor niets is hij samen met Mart uitgekozen om wat tegenwicht te bieden aan de twee andere kinderen uit z'n oude klas die wat meer zorg nodig hebben. Ingmar en Mart gaan 't wel redden met z'n tweeën. En met de rest, want beiden zijn prima in staat om hun aandacht ook aan anderen te geven en niet alleen aan elkaar.
We zijn een weekendje weg met negen jongens inmiddels en één meisje. Babette redt zich overigens prima tussen Merijn, Ingmar, Wessel, Bastiaan, Jakob, Willem, Henri, Casper en Daan.
Ingmar kan het gat van ruim 1,5 jaar naar Wessel, Bastiaan en Jakob prima maken, hij speelt eigenlijk wel met iedereen. Lekker ravotten in de speeltuin vlakbij het huisje, beetje voetballen, spelen met de Kapla en natuurlijk heel veel zwemmen.
Omdat het zaterdags prachtig weer is, gaan we naar het buitenzwembad. Zondagochtend regent het maar is het binnenzwembad beschikbaar.
En we gaan eindelijk eens met z'n vieren op de foto. Dat gebeurt niet zo vaak. Om te bewijzen dat we echt met z'n vieren zijn, hierbij de foto.
Tijdens de overblijf op school valt Ingmar met z´n wenkbrauw op een step: het bloed stroomt er uit en Ingmar is ontroostbaar. Geen van ons beiden is in de buurt, opa en oma gelukkig wel, dus die halen hem op om toch maar even langs de huisartsenpost te gaan. Met een zwaluwstaartje wordt de boel aan elkaar gezet, pleister er over en klaar is kees. Ingmar mag kiezen of hij weer teruggaat naar school en naar de BSO of dat hij bij opa en oma blijft. Dat wordt natuurlijk de laatste optie.
Opa en oma Vaassen zijn 45 jaar getrouwd dus we besluiten wat leuks te gaan doen met z'n allen. Het wordt een middagje 'Malkenschoten', een superleuke kinderspeeltuin in Apeldoorn, met mascotte Binkie.
Eerst maken we een rondje met het treintje, zodat we een beetje weten wat er allemaal is. Daarna gaan we naar de waterfietsen. De rest van de middag vermaken we ons in de rest van de speeltuin. Er wordt met grote legoblokken gebouwd, met planken worden er huisjes gebouwd, er wordt van de glijbaan gegleden, over het water heen en weer gekabelbaand en geminigolfd.
Daarna lekker eten bij Juffrouw Tok. Nog steeds schijnt het zonnetje en we kunnen buiten zitten. Als de frietjes op zijn kunnen de kinderen lekker rondrennen over het grasveld dat aan het terras vast zit. Het is ruim negen uur als we huiswaarts rijden, moe maar voldaan.
Medio augustus, vlak voordat de school weer begint, geeft Ingmar z'n eerste kinderfeestje. Samen met Mart, z'n beste vriendje, die vier dagen na hem jarig is. Ze hebben ongeveer dezelfde vriendjes en vinden dezelfde dingen leuk. Het thema is ook al snel bekend: Cars. Het wordt dus een Cars feest.
Het feest start bij ons thuis, waar we cakejes versieren en kadootjes uitpakken. Ingmar is dolblij met alle kadootjes, maar vooral z'n pistool, handboeien en cowboypet en de Cars sporttas.
Daarna lekker naar buiten voor een speurtocht. Het is heerlijk weer dus dat is geen probleem. De jongens en één meisje doen Guido's bandenrace en de hindernisbaan van Lightning McQueen, ze zoeken de steeksleutel van Guido, doen Takel's achteruitrace en gooien ballen in een oude band. Daarna nog Lightning McPrik, een soort ezeltje prik maar dan met Mc Queen en een autoband.
Inmiddels zijn we bij Mart's huis beland, daar ging de speurtocht naar toe. De zus van Mart's moeder bakt pannenkoeken, alle kinderen krijgen een medaille en we besluiten de middag met een stukje Carsfilm. En aan het eind hebben we acht vermoeide kindertjes en ook wij zijn wel toe aan wat ontspanning. Best pittig, een stuk of acht van die vijfjarige kinderen met iets teveel energie en adrenaline in hun lijf :-)
Samen met M'lein, Huub en de kinderen gaan we naar een voorstelling van Kikker en zijn vriendjes. De drie heren zitten gebroederlijk naast elkaar te kijken naar de dansende en zingende poppen.
Na de voorstelling gaan we het nieuwe huis van Maarten en Margriet bekijken en daarna met z'n allen pannenkoeken eten. Er is een gezellige speeltuin bij het pannenkoekenrestaurant, dus Ingmar vermaakt zich prima.
Na lang twijfelen besluiten we er toch maar voor te gaan: de aanschaf van een grote trampoline in de tuin. Dat blijkt een schot in de roos. Zowel voor Merijn en Ingmar als voor alle vriendjes die langskomen en de kinderen van al onze vrienden. Er gaat geen dag meer voorbij of er wordt op gesprongen. In eerste instantie moeten we streng zijn over het gezamenlijk springen (niet meer dan twee kinderen tegelijk), het kunsten vertonen (geen salto's) en de lengte van het springen (met een klokje dan maar). Uiteindelijk begint het te werken en kunnen ze zich tijden vermaken op de trampo, springend maar ook gewoon zittend en spelend.
De zaterdag na Ingmar's verjaardag gaan we barbecuen met M'lein en Huub en Patrick en Ilona. Maar we vieren tegelijkertijd nog een beetje de verjaardag van onze kleine grote man. Wessel heeft een fantastisch kado voor hem meegenomen: een bellenblaaszwaard. Daar is ie de rest van de middag zoet mee.
Als we net terug zijn van vakantie is Ingmar jarig. Vijf jaar is ie. Omdat het vakantietijd is, kan ik gemakkelijk mijn dag omruilen en zijn we met z'n drieën op Ingmar's verjaardag thuis. 's Ochtends bakken we cakejes. 's Middags komen de opa's en oma's en Ingmar's vriendje Mart met z'n familie.
Van ons krijgt Ingmar een Lego combiner. Van de opa's en oma's heel veel hout: een doos timmerhout en een doos Kapla om mee te bouwen. En van Mart: een bellenblaasmachine. Hoera, bellen blazen maar.
Het is lekker weer, dus als de kinderen een tijdje met modder hebben lopen spelen in de waterbaan, spoelen we ze af onder de tuinspuit. Het resultaat: drie mannetjes en één meisje rennend in hun blootje door de tuin. Daarna een grote stapel pannenkoeken er in en het feest is compleet.
Sven, ons buurjongetje op de camping, en zijn ouders hebben de hele caravan volgeladen met een heleboel spullen. Maar daar kan altijd nog wel iets bij: voor Sven hebben ze een tennisapparaat gekocht. En daar mogen Merijn en Ingmar ook mee spelen. Bovenaan het apparaat zit een touwtje met een bal bevestigd. Het idee is dat je steeds probeert om de bal die je tegenstander slaat terug te slaan. Het lijkt net gewoon tennis :-) Maar omdat de afstanden een stuk korter zijn, is 't best ingewikkeld en moet je snel reageren. Zo af en toe vliegt er een bal uit de bocht (of een jongetje in de bocht) en is het huilen omdat er weer een bal tegen een hoofd of wang aan is gekomen. Maar verder hebben de jongens er veel pret mee.
Omdat de jongens een beetje uit hun tentjes aan het groeien zijn wordt het tijd voor wat groters. Bij de Decathlon kopen we een Quecha Pop-up tent. Terug op de camping willen Merijn en Ingmar er gelijk in slapen. Dat kan: de tent past namelijk in de grote tent. En zo liggen de heren met heel veel ruimte aan het voeteneind in hun nieuwe tent.
We gaan een dagje naar Aix-les-Bains, een half uurtje rijden van onze camping. Eerst gaan we lekker lunchen bij een Italiaans tentje. Ingmar eet z'n bord met spaghetti bijna helemaal leeg. We slenteren nog wat rond en beëindigen ons bezoek aan het centrum bij het park van Aix. De jongens rennen over de stenen zijkant van de grote fontein. Dat gaat een tijdje goed. Totdat......Ingmar tot over z'n knieën in het water staat. Gelukkig hebben we net daarvoor een joggingbroek gekocht voor Merijn. En die past Ingmar ook wel even.
Merijn en Ingmar gaan een paar keer naar de miniclub op de camping. Meestal wordt er geknutseld en komen ze onverrichter zake weer naar de tent. Maar één keer in de week is er speurtocht. De eerste keer zitten ze in de jongensgroep en gaan de strijd aan met drie meidengroepen. De jongens winnen natuurlijk!
Een week later zitten de jongens met de campingbuurjongen Sven in het team en de beide mama's (die eigenlijk rustig een kopje koffie wilden drinken, maar omdat de jongens alle drie nog niet kunnen lezen heeft het niet zo veel om ze dan mee te laten doen). Ook deze keer gaat het goed. Van de vijf teams winnen we alweer. Alle winnaars krijgen een gratis ijsje.
We gaan naar de grotten van Les Balmes. Het is de eerste keer dat Ingmar een grot bezoekt. Voor kinderen is de grot extra leuk: er is heel veel kruipdoor-sluipdoorwerk, veel gangetjes waar wij echt moeite moeten doen om er doorheen te komen en waar de kinderen zonder problemen doorheen kruipen.
Dit hadden we een paar jaar geleden ook nog niet gedacht: een dagje met twee jongetjes een grote stad in. We gaan naar Lyon en het gaat hartstikke goed. We starten met lunchen in de oude stad, daarna met een trammetje naar boven om de basiliek van Lyon te bekijken. Een stukje lopen naar beneden voor de romeinse arena's en dan weer met het trammetje naar beneden. Vervolgens lopen over de brug over de Saone om in de nieuwe stad te komen. We kunnen zelfs wat winkeltjes in en Ingmar zoekt een rode capuchontrui uit in de IKKS-winkel, die hij het liefst direct aantrekt. Niet zo´n goed idee bij 25 graden. We weten het uit te stellen tot we in de koelte van de autoairco zitten. Tot slot een ijsje en een rondje in de draaimolen: samen met Merijn in de manden van de ezel....
We besluiten met een gondel omhoog te gaan (gaaf), boven op de berg kijken we een tijdje naar een tweetal deltavliegers (ook gaaf). Maar in plaats van met de gondel weer terug naar beneden te gaan, gaan we lopen (niet gaaf!).
Ingmar moppert dat z'n benen zo moe zijn, maar als we een mooie stok vinden is hij direct blij en is de vermoeidheid over. Voor we het weten zijn we ineens de laatste bocht om en hebben we de bergwandeltocht beëindigd. Ingmar is reuzetrots dat hij het heeft gehaald en wil heel graag bergwandelschoenen om vaker echt te gaan wandelen.
Normaal gesproken willen de jongens weinig weten van meehelpen met afruimen en de vaatwasser inruimen. Maar nu we op vakantie gewoon met de hand afwassen wordt het ineens wel interessant. Ingmar wil niets liever dan meehelpen afdrogen. Eigenlijk wil hij nog liever afwassen, maar omdat dat snel zo'n zootje wordt lukt het om hem toch te verleiden met een theedoek. Voor vijf minuten dan. Dan is de aandacht op en moet ik de rest van de afwas toch zelf doen.
De eerste dagen van de vakantie is Ingmar druk met kleuren. Tekening na tekening wordt er ingekleurd, tot de stiften langzaam aan leeg beginnen te raken.
Omdat ik dat zo graag wil - en omdat het in de buurt is - gaan we een dagje naar de Tour de France kijken. Ingmar heeft z'n gele Tour-de-France-shirt aan en z'n gele pet op, helemaal klaar om naar de wielrenners te gaan kijken. Maar daar moet ie nog even op wachten. Eerst komt de caravane commerciale langs. Wanneer de eerste auto een leuke gadget voor de voeten gooit, snapt ie al snel hoe het werkt: hard zwaaien en roepen. In korte tijd ligt er een grote hoop met spulletjes voor z'n voeten.
Drie kwartier lang bekijken we de praalwagens en - auto's. Dan hebben we even rust en eten we een broodje in de schaduw. En dan komen eindelijk de wielrenners. In één minuut zijn ze voorbij, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben ze gezien en er volgt nog een stoet van 10 minuten met volgauto's. Zeer voldaan met een hele tas vol met spulletjes zit Ingmar te glimmen achterin in de auto.
Verder commentaar niet nodig lijkt me.
Als het weer het toelaat (en dat is op de laatste dag na het geval) gaan we elke dag zwemmen. En als het even meezit, zelfs twee keer. Tenminste, de kinderen gaan 's ochtends zwemmen terwijl één van ons vanaf een ligbed toezicht houdt. 's Middags liggen we met z'n vieren af te koelen. Ingmar vindt het heerlijk.
En dan te bedenken dat hij twee zomers geleden alleen nog maar in het voetenbad wilde en vorig jaar in het pierebad. Nu drijft ie met z'n bandjes in het diepe en krijgt de smaak zelfs zo te pakken dat hij het liefst aan het springen is. Ook vindt ie het erg leuk om aan z'n benen door het water getrokken te worden met z'n hoofd onder water.
De avond dat we aankomen op de camping is de finale van het WK voetbal. Merijn en Ingmar willen allebei hun gele Tour-de-Franceshirt aan als we naar de tent vooraan op de camping gaan. Een grappig gezicht, twee gele mannetjes in een geheel oranje tent.
M'lein en Huub hebben het hele roeibestuur 95/96 uitgenodigd bij hen thuis. Dus Gerrit en Simone, M'lein en Huub, Auke en Anniek, Siham en Gert-Jan, Marion en Michiel en wij zijn er met alle bijbehorende kinderen.
Ondanks het slechte weer vermaken de kinderen zich prima, onder andere met kijken van de voetbalwedstrijd Duitsland tegen Argentinië. Frietjes en ijs maken de maaltijd compleet. Daarna gaan de kids lekker slapen en wij barbecuen.
We gaan op lunchbezoek bij Oscar en Mireille. Het is erg warm en er staan een trampoline en een zwembadje. Dus al snel lopen de jongens in zwembroek en wordt er driftig gesprongen. Terwijl wij zitten uit te puffen in de schaduw vermaken Coco, Ingmar, Luna en Merijn zich prima met springen en waterballonnetjes gooien.
Als we met de BUHKS bij Gerrit en Simone afspreken is het feest. Eerst met z'n allen naar de Torteltuin. Lekker spelen, naar de voorstelling kijken, crepes en ijsjes eten, laten schminken. Daarna verder lekker spelen en eten bij Gerrit en Simone thuis.
Dan is het bedtijd. Maar omdat het vrij warm is, willen de kinderen nog niet echt slapen. We laten ze een tijdje aanklooien, vinden dan Ingmar en Merijn spelend op de kamer bij Isa en Suze. Nog één keer vermanend toegesproken gaat Merijn eindelijk slapen tegen tien uur. Ingmar moet blijkbaar nog even plassen en is dan zo nieuwsgierig dat hij de trap afsluipt om te horen wat wij in de tuin allemaal aan het bespreken zijn. Tot hij zijn ogen niet meer kan openhouden: hij valt op de trap in slaap, waar Ruth hem tegen elven aantreft.
Na weken van overleg intern op school is dan eindelijk de groepsindeling van de kleuterklassen bekend. Voordat ik de lijst bekeken heb word ik al gebeld door de moeder van een jongetje uit Ingmar's huidige klas wat ik er van vind. Ingmar blijkt ingedeeld in de groep 1/2. Van de 10 kinderen die in het groep 2-deel zitten, komen Ingmar en nog drie anderen uit zijn huidige klas. De rest is in principe onbekend. Wel zit Ingmar met z'n beste vriendje Mart in de groep, maar de andere twee kinderen zijn zeker geen vrienden van hem. Kortom, de indeling lijkt behoorlijk onverklaarbaar dus vragen Mart z'n moeder en ik de volgende ochtend om wat nadere informatie bij de onderbouwcoördinator. Er blijken diverse redenen te zijn die allemaal heel begrijpelijk zijn. Een evenwichtige verdeling van zorgkinderen en sterke kinderen, een kleinere klas vanwege de 1/2-combinatie, kinderen die qua leeftijd dicht bij elkaar liggen en een aantal kinderen in groep 1 die mogelijk al in de loop van het jaar gaan doorstromen naar groep 2 (waaronder ook zijn vriendje Flip, die hij van de creche kent). Na het gesprek zijn we er nog meer van overtuigd dat Ingmar en Mart het wel gaan redden met z'n tweeën. Zij blijken de sterke groep-twee-kinderen te zijn. Samen met de opmerking dat er na groep twee opnieuw wordt ingedeeld omdat er dan drie groepen drie gaan komen, zijn we gerustgesteld. En voor Ingmar is het wel fijn om een jaartje de oudste van de klas te zijn. Hopelijk wordt ie er niet nog eigenwijzer van.....Zelf komt ie dolblij naar buiten rennen met de opmerking: ik ga volgend jaar naar juf Karin!
Voordat we naar bed gaan, gaan we altijd nog even kijken bij de jongens. Gisteravond waren we dan ook zeer verrast om in plaats van Ingmar een kikker in zijn bed te vinden.
In de week tussen Kerst en Oud & Nieuw doen we een schaatscursus met z'n vieren. Dat Merijn schaatsen leuk vond, dat wisten we al. Hoe Ingmar het zou vinden was nog een beetje spannend. De eerste dag ging niet echt soepel omdat ie wat scheef op z'n schaatsen stond. Uiteindelijk besloten om toch nog een extra paar combinoren te kopen, zodat ook Ingmar stevig op z´n pootjes kan staan. En met succes, een dag later vindt hij het schaatsen fantastisch. Op dag drie mag ook hij met z´n groepje van de kleine binnenbaan naar de grote buitenbaan en op dag vier wil hij niet meer stoppen met schaatsen.
