Als we met de BUHKS bij Gerrit en Simone afspreken is het feest. Eerst met z'n allen naar de Torteltuin. Lekker spelen, naar de voorstelling kijken, crepes en ijsjes eten, laten schminken. Daarna verder lekker spelen en eten bij Gerrit en Simone thuis.
Dan is het bedtijd. Maar omdat het vrij warm is, willen de kinderen nog niet echt slapen. We laten ze een tijdje aanklooien, vinden dan Ingmar en Merijn spelend op de kamer bij Isa en Suze. Nog één keer vermanend toegesproken gaat Merijn eindelijk slapen tegen tien uur. Ingmar moet blijkbaar nog even plassen en is dan zo nieuwsgierig dat hij de trap afsluipt om te horen wat wij in de tuin allemaal aan het bespreken zijn. Tot hij zijn ogen niet meer kan openhouden: hij valt op de trap in slaap, waar Ruth hem tegen elven aantreft.
Na weken van overleg intern op school is dan eindelijk de groepsindeling van de kleuterklassen bekend. Voordat ik de lijst bekeken heb word ik al gebeld door de moeder van een jongetje uit Ingmar's huidige klas wat ik er van vind. Ingmar blijkt ingedeeld in de groep 1/2. Van de 10 kinderen die in het groep 2-deel zitten, komen Ingmar en nog drie anderen uit zijn huidige klas. De rest is in principe onbekend. Wel zit Ingmar met z'n beste vriendje Mart in de groep, maar de andere twee kinderen zijn zeker geen vrienden van hem. Kortom, de indeling lijkt behoorlijk onverklaarbaar dus vragen Mart z'n moeder en ik de volgende ochtend om wat nadere informatie bij de onderbouwcoördinator. Er blijken diverse redenen te zijn die allemaal heel begrijpelijk zijn. Een evenwichtige verdeling van zorgkinderen en sterke kinderen, een kleinere klas vanwege de 1/2-combinatie, kinderen die qua leeftijd dicht bij elkaar liggen en een aantal kinderen in groep 1 die mogelijk al in de loop van het jaar gaan doorstromen naar groep 2 (waaronder ook zijn vriendje Flip, die hij van de creche kent). Na het gesprek zijn we er nog meer van overtuigd dat Ingmar en Mart het wel gaan redden met z'n tweeën. Zij blijken de sterke groep-twee-kinderen te zijn. Samen met de opmerking dat er na groep twee opnieuw wordt ingedeeld omdat er dan drie groepen drie gaan komen, zijn we gerustgesteld. En voor Ingmar is het wel fijn om een jaartje de oudste van de klas te zijn. Hopelijk wordt ie er niet nog eigenwijzer van.....Zelf komt ie dolblij naar buiten rennen met de opmerking: ik ga volgend jaar naar juf Karin!
Voordat we naar bed gaan, gaan we altijd nog even kijken bij de jongens. Gisteravond waren we dan ook zeer verrast om in plaats van Ingmar een kikker in zijn bed te vinden.
9 juni is het straatspeeldag en wij zijn van de partij. In eerste instantie gaat Ingmar met de kinderen van de BSO naar de speeldag bij ons om de hoek. Dus als ik de jongens eerder kom ophalen om te gaan spelen, blijken ze er niet te zijn.
In een veel te groot rood shirt zijn alle kinderen van de opvang herkenbaar. Maar dat shirt mag snel uit als ik ze overneem van de juffies. En dat maakt het gelijk een stuk lastiger. Want Ingmar rent van hot naar her en ik ben hem continu kwijt. Totdat hij ook mij kwijt is. Vanaf dat moment blijft hij wat beter in de buurt.
Het is een fantastische straatspeeldag. Er zijn gratis ijsjes, drinken, snoepjes en poffertjes. Er kan geschminkt worden (zie foto). Er is een springkussen, een mini-kinderboerderij met ponyrit, een waarzegster en allerlei leuke kraampjes. Ook een mini-brandweerspuit (zo'n spuit met pomp waar je normaal gesproken de bladluizen mee besproeit) is een groot succes.
Vorig jaar heeft Ingmar voor z'n verjaardag een kleine trampoline gekregen. Daar is intensief op gesprongen, maar inmiddels is Ingmar wel klaar voor het grotere werk. In Legoland hadden ze zo'n groot luchtkussen, tijdens ons weekendje weg in Twente stond er een trampoline van 4m doorsnee en bij z'n vriendje Mart hebben ze tegenwoordig ook een trampo.
A
ls we daar, na een onverwachte ontmoeting in het park op zondagmiddag belanden, worden er door hem en Mart dDe gekste sprongen op gemaakt. Samen gaan ze ook kongfoeien op de trampoline.
Het is mooi weer, dus laten we het zwembadje maar weer eens volstromen. Ingmar zit er als eerste in. In tien seconden is ie uit z'n kleren.
Wat is het toch heerlijk om vier jaar te zijn. Geen enkele gêne om in je blootje te lopen, geen bolle peuterbuik meer maar een prachtig jongenslijfie met spierballen in wording. Kortom, niks leuker dan in je blootje gekke dingen te doen zoals waterhockey en orcarijden.
Als we met de BUHKS bij Gerrit en Simone afspreken is het feest. Eerst met z'n allen naar de Torteltuin. Lekker spelen, naar de voorstelling kijken, crepes en ijsjes eten, laten schminken. Daarna verder lekker spelen en eten bij Gerrit en Simone thuis.
Dan is het bedtijd. Maar omdat het vrij warm is, willen de kinderen nog niet echt slapen. We laten ze een tijdje aanklooien, vinden dan Ingmar en Merijn spelend op de kamer bij Isa en Suze. Nog één keer vermanend toegesproken gaat Merijn eindelijk slapen tegen tien uur. Ingmar moet blijkbaar nog even plassen en is dan zo nieuwsgierig dat hij de trap afsluipt om te horen wat wij in de tuin allemaal aan het bespreken zijn. Tot hij zijn ogen niet meer kan openhouden: hij valt op de trap in slaap, waar Ruth hem tegen elven aantreft.
