Ouwe oma 95

Over het algemeen een bijzondere gebeurtenis: een overoma die 95 is. Ware het niet dat de kinderen ook nog een andere overopa en overoma hebben die 96 en 94 zijn. We vieren het feestje met familie en enkele vrienden van opa en oma op nog geen 10 minuten fietsen van ons huis. De omgeving is niet geheel kindvriendelijk, maar de jongens vermaken zich wel met de kinderen van Niels z'n nichten. Ze sjoelen, kleuren, spelen buiten wat spelletjes en doen zich tegoed aan worstenbroodjes en saucijzenbroodjes.

Hockeytraining

Sinds de zomer zit Ingmar ook op hockey, bij de jongste jeugd. Elke zaterdagochtend om half 9 traint hij in een groep met zo'n 70 kinderen. Alhoewel het aantal in de winter over het algemeen iets minder groot is. Pas de laatste twee keer voor de winterstop geeft Ingmar aan dat ie een keer geen zin heeft. Lastige van hockeyen is dat ze het eerste jaar veel techniek moeten leren en nog weinig echt spelen. Merijn was er de laatste maanden ook wel een beetje klaar mee, maar heeft nu, in het tweede jaar, z'n draai helemaal gevonden. En ook al moppert Ingmar van tevoren af en toe, als ie er eenmaal is, doet ie enthousiast mee en vindt ie het toch wel erg leuk. 

 

Diploma B

Na 17 lessen voor A staat Ingmar in de herfstvakantie een weekje diploma B-zwemmen te wachten. Vier lessen van twee uur + een uurtje proefzwemmen en hup, daar is het diploma in zicht. Samen met z'n vriendje gaat hij de hele week naar het zwembad. 


De eerste twee dagen gaat het prima, dag drie en vier is Ingmar toch weer erg verdrietig. Het is weer best hard werken en de zwemjuf is nog niet echt aardiger geworden. Gelukkig is het maar vijf dagen en samen tellen we af naar de dag van het afzwemmen. En dat gaat als een speer. Tijdens het stuk waar ze zes banen achter elkaar moeten zwemmen, twee op de rug, vier op de buik, weet hij negen kinderen in te halen. Vol trots neemt hij ook dit diploma in ontvangst. Weer een hoofdstuk afgesloten.

Storm en wind

Er is Storm en Windtoernooi bij de tennisclub voor de jeugd. Maar wat schertst onze verbazing: het is bijna 20 graden en stralend mooi weer. Niks storm, niks wind, gewoon heerlijk weer om een zondagmiddag je te vermaken met spelletjes op de baan. Merijn en Ingmar zitten bij elkaar in het groepje en zijn een beetje mopperig. Totdat het laatste spelletje is aangebroken: op een kleine baan proberen om de bal in een bepaald vierkant te slaan. Van alle bijna 30 kinderen lukt het Ingmar als eerste, enige en jongste om in één slag de bal in het vak te slaan. Hij mag als eerste een afscheidskadootje uitzoeken en is reuzetrots op zijn prestatie (of was het geluk?).

Tafeltje dekje

Omdat Ingmar niet uitblinkt in luisteren is het voor ons zoeken soms naar mogelijkheden om hem te laten inzien dat het af en toe wel handig is om in ieder geval te doen alsof hij luistert. Vanochtend had ie een hele kist met spelletjes overhoop gehaald, maar opruimen ho maar. Omdat ik van plan was om nog even wat lekkere broodjes te halen voor bij de lunch stelde ik hem een ultimatum: als ik terug ben zijn de spelletjes opgeruimd, dan mag je daarna een lekker broodje bij de lunch. Kortom: als niet opgeruimd is ook geen lekker broodje. 

Eenmaal thuisgekomen sta ik met mijn mond vol tanden. De spelletjes zijn opgeruimd én de tafel is gedekt. Ingmar staat er met een stralende grijns naast. Merijn had dan wel het initiatief genomen en het meeste gedaan, maar al met al een zeer positieve wending die ik in ieder geval niet had verwacht.