De blog stopt er mee

Na zes en half jaar bloggen is de tijd gekomen om er een eind aan te breien. De laatste maanden was het zoeken naar tijd om weer eens een update te geven van alle belevenissen van Ingmar. Het valt ook niet mee, drie blogs tegelijkertijd bij houden. Blogs van drie verschillende levens die hier en daar wat overlap hebben, maar ook elk hun eigen nuances hebben. Het grappige is dat ik had verwacht juist meer tijd te krijgen nu de kinderen ouder zijn en zichzelf steeds beter kunnen redden en bezighouden. Maar blijkbaar vult de tijd zich bijna als vanzelf met andere dingen. En toch is het met enige pijn in mijn hart om de blog zomaar z'n nek om te draaien. Niet voor niks zal ik de blog exporteren naar m'n eigen computer om mijn zieleroerselen over het leven van Ingmar te bewaren voor het geval ik op een later moment toch nog eens de behoefte krijg om wat ouwe koeien voor en over hem uit de sloot te halen. 

Voor alle lezers die af en toe of vaker op deze blog rondwaarden: dank voor de interesse!

Schaatsen, van alle markten thuis

De eerste dagen dat er ijs ligt schaatst Ingmar alleen maar op z'n noren. Daar heeft hij immers op leren schaatsen tijdens de schaatsles. Maar als hij ontdekt dat we ook nog hockeyschaatsen hebben liggen, stapt hij net zo gemakkelijk over. Paar houten hockeysticks en een zachte bal er bij en het is ijshockeyen geblazen. Zelfs zonder hockeystick weet hij er wat leuks van te maken: neem een stuk riet en een blokje ijs en ook daarmee kun je ijshockeyen. Het schaatsen zelf gaat overigens als een speer. Tijdens een wedstrijdje moet ik moeite doen om hem voor te blijven. Dat lukt nog maar net, omdat ik op een lang stuk wat meer vaart kan maken. Maar de snelheid van U-bochten maken, dat doe ik hem niet na.

Maak jij zomaar andersmans post open?

Merijn en Ingmar hebben samen kerstpost gekregen. Omdat ik nogal nieuwsgierig ben, maak ik de brief alvast open, terwijl de jongens niet thuis zijn. Eenmaal thuis geef ik de opengemaakte brief aan de jongens. Merijn bekijkt de inhoud en is verrast door de kerstkaart van Arthur. Ingmar beleeft het blijkbaar heel anders: 'Maak jij zomaar andersmans post open?'

Schaatsles

In de Kerstvakantie krijgen de jongens voor het tweede jaar schaatsles. Merijn mag in de groep vanaf zeven jaar op de grote baan. Ingmar zit in de groep vijf- en zesjarigen in de hal binnen. Wat een energie en motivatie: elke pauze wordt er snel wat te eten en drinken naar binnen gewerkt en dan staat Ingmar binnen vijf minuten weer op de baan. Geschaatst moet er worden. 

Vanaf dag drie komt Ingmar ook af en toe naar de grote baan. Hij is niet bang om te vallen, maar schaatst eigenlijk heel voorzichtig en beheerst als je het afzet tegen z'n broer. Maar dat is dan ook een kamikazepiloot: snel en gedurfd.

Kerst

Kerstdiner op school

De laatste donderdag voor de Kerstvakantie wordt er kerstdiner gedaan op school. In hun mooiste kleren gaan de kinderen naar school, Ingmar in z'n favoriete blouse. De tafels zijn gezellig gedekt en een groot aantal ouders heeft iets lekkers gemaakt voor het diner. Verder moesten alle kinderen iets liefs opschrijven op een gele ster voor hun maatje. Dat valt niet mee als je een zesjarig jongetje bent en een meisjesmaatje hebt in wie je je niet kunt verplaatsen. Het wordt: ik vind je lief omdat je zo goed kunt helpen. Van zijn maatje krijgt Ingmar een ster met: ik vind je lief omdat je zo leuk lacht. De kleine charmeur! 

Na het Kerstdiner is Ingmar misselijk, de volgende dag heeft hij last van z'n darmen. En dat is niet zo gek na drie cakejes, twee stukken pizza en nog een stuk brownie....

Scharen

' Mam, je hoeft niet meer mee naar binnen', zegt Ingmar, als we maandagochtend bij zijn klas komen. ' Ga maar naar Merijn'. Ik weet niet wat me overkomt. Wat wordt ie ineens snel groot. Toch vertrouw ik het niet helemaal - een onderbuikgevoel-, want Ingmar staat nog steeds met z'n tas in z'n hand en loopt wat te dralen. 

Als ik vervolgens z'n tas openmaak vind ik in het voorvak drie scharen. Schuldbewust kijkt ie weg. Hij had vorige week al een paar keer gevraagd of hij een schaar mee mocht naar school, want een van z´n tafelgenootjes had dat ook. Ik had ´nee´ gezegd en dacht dat het daarmee klaar was. Niet dus.

Uiteindelijk heb ik tegen hem gezegd dat hij maar aan de juf moest vragen of hij zelf een schaar mee naar school mocht nemen en als dat mocht, dat het van mij ook mag. Helaas voor hem, de juf vond het ook geen goed idee.

Watermuseum

Als wij een weekendje naar Düsseldorf gaan, spreken we af dat opa en oma de jongens in Arnhem oppikken. Het eerste plan was om naar de dierentuin te gaan, maar vanwege de slechtweer voorspellingen wordt het plan omgezet in een bezoek aan het Nederlands Watermuseum. En dat blijkt leuk! Proefjes doen, dammetjes maken, met water kliederen. Als we de jongens de volgende dag ophalen raken ze niet uitgepraat. Ingmar wil binnenkort nog wel een keer.