Waterpokkenkoning

De hele winter hebben we er op gewacht, want al maanden heerste er waterpokken op de chreche. Grote broer Merijn begon maandag al. Dinsdagochtend was het bij Ingmar raak. Het begon met een paar onschuldige bultjes, maar een dag later zit ´t arme jochie er helemaal onder. Vooral z´n gezichtje is echt een krater van waterpokken. Gelukkig heeft ie er niet al te veel last van. Wel een beetje verhoging, maar geen jeuk. Deze week dus veel bij opa en oma, want met waterpokken mogen kinderen hier niet naar de creche, totdat de blaasjes zijn ingedroogd. Het is onze laatste week voor de vakantie dus veel ruimte om te schuiven met afspraken hebben we niet.

Het lijkt wel of Ingmar z´n sprongetjes uitzoekt in ziekteperiodes. Waar ie vorige week last van doorkomende kiezen had en ineens ging staan, zit ie nu dus onder de pokken en heeft ie nu door hoe ie moet kruipen.

Staan!

Wat gaat het ineens snel. Nog geen twee weken geleden trekt Ingmar zich voor het eerst op tot op z´n knieen. En twee weken later kan ie al helemaal zelf staan. En dan ook nog eens last van doorkomende kiezen erbij. Wat kan zo´n klein lijfje toch veel aan. Afgelopen maandag was een iets mindere dag. Voor het eerst heeft ie ongeveer de hele dag zitten en liggen huilen en jammeren. Waarschijnlijk kwamen de kiezen door het kaakbeen heen. ´s Ochtends had ie koorts (39,2), ´s avonds was ie helemaal versleten. Maar had ie dus wel z´n eerste poging tot staan gedaan.

Dinsdag ging het met de pijn weer een stuk beter, alhoewel ze ook bij Spikkels nog nooit zo´n huilerige Ingmar hadden meegemaakt. Woensdag was er niks meer aan de hand en trok ie zich zo vaak op dat het leek alsof ie nooit anders had gedaan. Het is nog wel een beetje wiebelen, maar geen enkele verhoging is nu meer veilig.