Staan!

Wat gaat het ineens snel. Nog geen twee weken geleden trekt Ingmar zich voor het eerst op tot op z´n knieen. En twee weken later kan ie al helemaal zelf staan. En dan ook nog eens last van doorkomende kiezen erbij. Wat kan zo´n klein lijfje toch veel aan. Afgelopen maandag was een iets mindere dag. Voor het eerst heeft ie ongeveer de hele dag zitten en liggen huilen en jammeren. Waarschijnlijk kwamen de kiezen door het kaakbeen heen. ´s Ochtends had ie koorts (39,2), ´s avonds was ie helemaal versleten. Maar had ie dus wel z´n eerste poging tot staan gedaan.

Dinsdag ging het met de pijn weer een stuk beter, alhoewel ze ook bij Spikkels nog nooit zo´n huilerige Ingmar hadden meegemaakt. Woensdag was er niks meer aan de hand en trok ie zich zo vaak op dat het leek alsof ie nooit anders had gedaan. Het is nog wel een beetje wiebelen, maar geen enkele verhoging is nu meer veilig.