Staan

Ingmar staat zelfstandig. Nou ja, voor 1 seconde dan. Helaas geen foto. Afgelopen twee weken zagen we hem af en toe overstappen van poef naar stoel, daar zat dan een kwart seconde tussen. Maar vandaag was het echt raak: minimaal een seconde stond ie zelfstandig met twee poppetjes in z´n hand. Eindelijk had ie een reden om zelf te blijven staan. Tot dusverre ging alles prima met één hand, of leunend met de buik tegen de tafel of de poef. We verwachten dat het vanaf nu wel snel zal gaan met staan en wellicht ook lopen. De kracht en coördinatie heeft ie in ieder geval in z´n benen, nu alleen nog een stukje lef. We wachten af.......

Lichtgewicht

Op het feestje van tante Rietje steelt Ingmar de show. Waar hij in eerste instantie wat bedenkelijk om zich heen kijkt, begint ie te stralen als ie opa en oma in het vizier krijgt. En daarmee wint ie ook de rest van de aanwezigen voor zich. ´Wat een heerlijk ventje´. En dat is het.

Helaas is Ingmar nog steeds niet van z´n darmproblemen af. We besluiten om na de derde keer diaree in drie weken toch maar even langs de huisarts te gaan. Die constateert dat Ingmar in ieder geval geen verschijnselen van uitdroging laat zien en er erg levendig uit ziet. Tja, dat hadden we zelf ook al gezien. Het kan zijn dat er een infectie zit - wij hebben immers zelf ook wat rommelige darmen gehad - maar heel misschien ligt het ook aan de overgang naar gewone melk. We besluiten de melk even te laten staan en ook zure producten, zoals sinaasappelsap en appelsap niet te gebruiken in de komende weken. Verder moeten we z´n gewicht op het consultatiebureau even afwachten. Mocht dat erg laag zijn en er komt op korte termijn nog een aanval, dan moeten we zeker een kweekje laten maken.

Vooralsnog is Ingmar dus levendig genoeg en gaan we het weekend weg met Marjolein en Huub. Zaterdags naar de dierentuin in Emmen, alwaar Ingmar van 11 tot 16 uur zijn ogen uitkijkt. We proberen nog of ie wil slapen, maar daar is geen sprake van! Paa is nog steeds z´n favoriete woord, dat roept ie bij de giraffe, de ezel en de zebra. En hij heeft nog gelijk ook, dat zijn toch allemaal wel paardachtigen. In ieder geval blijkt de dierentuin een groot succes, dat hadden we van tevoren niet gedacht.

Het zwembad, waar we zondags naar toe gaan, vindt ie wat minder. Het water is wat kouder dan gepland, het is vrij lawaaierig en waarschijnlijk is Ingmar nog een beetje moe van het dierentuinbezoek en zou hij het liefst in z'n bedje liggen om te slapen. Na wat tutten en knuffelen wordt het langzaamaan beter, maar er gaat nog wel een winter over heen, voordat ie het echt leuk gaat vinden.

Maandags is het tijd voor het consultatiebureau. Ingmar blijkt 200 gram afgevallen ten opzichte van de vorige keer. En de vorige keer was ie al niks aangekomen ten opzichte van de keer er voor. Dat betekent in 3 maanden geen enkele groei in gewicht, wel 3,5 cm in lengte. Hij zit nu weer een stukje boven het gemiddelde met z'n lengte, met z'n gewicht een stukje er onder. Kortom: hij is een beetje licht geworden. We spreken af om volgende maand nog een keer te komen wegen, om te zien of hij zonder darmproblemen nu wel weer aan gaat komen. Tenslotte geeft de wijkverpleegkundige de BMR-prik, waardoor de meeste kinderen een tijd lang niet meer zonder huilen op het consultatiebureau komen omdat ze zo´n pijn veroorzaakt met die stomme prik. Ingmar moet ook even heel hard huilen. Volgende week weten we of hij mogelijk ziek wordt van het pokkenbestanddeel. Dat duurt een week of twee.

Ondertussen is Ingmar nog steeds de vrolijkheid zelve, ondanks alle natte broeken, slaapzakken en beddegoed. En dat maakt een hoop goed: een stralend mannetje als je ´m ´s ochtends volledig doorweekt van de poep uit z´n bed haalt. En maar klauteren: de trap op, op de stoel, via de stoel naar de tafel. We moeten ´m nu continu in de gaten houden.

Praten en poep

Ingmar kletst ons de oren van het hoofd. Niet dat we het kunnen verstaan, maar meneer laat duidelijk weten dat hij er is. En over het algemeen weet ie toch duidelijk te maken wat ie wil. Wijzen met z´n vingertje en veel geluid betekent: dat wil ik. En dat is over het algemeen ETEN.

Helaas kwam het meeste eten er afgelopen week weer uit. Voor de tweede keer in 1,5 week had Ingmar een paar dagen last van diaree. Alles kwam er een paar keer per dag in hele dunne vorm uit. Dat betekende: veel in bad en veel wassen. Een aantal keren waren ´s ochtends z´n romper, z´n pyama, z´n slaapzak en z´n beddegoed nat. En Ingmar sliep er gewoon door heen, soms zelfs tot half 9. En als ie vervolgens wakker werd, helemaal onder de poep, was het eerste wat ie deed: een stralende lach produceren. Alsof er niks aan de hand was. Tja, dan kunnen wij ook moeilijk chagerijnig worden. Gelukkig was ie niet al te ziek, maar nu het voorbij is, zien we z´n witte smalle koppie wel gelijk weer een beetje bijtrekken. Eindelijk zit er weer wat kleur op.

De nu enigszins verstaanbare woordjes van Ingmar zijn: papa, mama, paa (paard), boe (koe), poe (poes), dgt (dicht) en tita (tiktak, van de klok).