Weer nieuwe woordjes: mooi en oewa (hoera). Mooi horen we al een paar weken de hele dag door. Met een heel hoog stemmetje is het elke keer weer ´mooi´. Hoera werd voor het eerst geroepen toen we vanmiddag op weg gingen naar de kapper. Daar aangekomen vond Ingmar het ineens minder leuk. Gelukkig maakte een koekje veel goed. Verder bleek Inez, één van de kapsters die het beste kinderen knipt, in staat hem flink af te leiden. Gelijk zag z´n koppie er weer maanden ouder uit. En hij is pas 17 maanden. Verder veel ´au´. Hij hoeft zich maar even pijn te doen en hij komt naar één van ons toegewandeld (ja, hij doet niet anders meer) om een kus op z´n handje te krijgen. En rollebollen, samen met Merijn. Het liefst met z´n kangoeroeknuffel in de mond. Ook Ernie is momenteel favoriet.
De tweede kerst is voor Ingmar prima verlopen. Zondagavond mee naar opa en oma Houten. Daar lekker gespeeld, gegeten en geslapen. Maandagavond thuis met Marjolein en Huub en dinsdagavond naar opa en oma dierentuin waar ook Lars en Adinda met Arthur en Carmen waren.
En Ingmar heeft nieuwe schoenen. Sinds ie echt aan het lopen is, had ie af en toe de oude ´Nikes´ van z´n broer aan, maar die waren eigenlijk aan de grote kant en een beetje zweterig. Niet echt iets om de hele dag op te lopen. Het passen was een drama. Hij vond het maar niks dat er een vreemde mevrouw zomaar schoenen om z´n voeten probeerde te doen. En ook daarna was het even wennen. Van die stugge leren dingen om je voeten, daar kun je toch niet echt gemakkelijk mee om hoog komen. Regelmatig zit hij dan ook ergens vast met z´n voet, een boze krijs tot gevolg. Maar met z´n nieuwe haren en schoenen is Ingmar nu echt een stoer ventje geworden. Superleuk.
Dat Ingmar geen baby meer was, dat hadden we met 11 maanden al bedacht. Maar dat ie zo snel in de peuterpuberteit zou komen, dat was even schrikken.Zou je ook niet zeggen als je z´n stralende koppie ziet. Sinds een week of twee heeft Ingmar woedeaanvallen, waarmee hij duidelijk wil maken dat ie het ergens absoluut niet mee eens is. Het klinkt alsof er een alarm af gaat. Vervolgens gooit ie z´n armen omhoog als we hem willen optillen, waardoor ie niet meer goed vast te houden is. En maar trappelen met de benen. En maar blijven huilen. Gelukkig is het ook nog wel: Jantje huilt, Jantje lacht, want als Ernie in zicht komt, is ie weer onze stralende ´sunshine´. Tot nu toe moeten we nog erg hard lachen om zijn driftbuien, maar dat mogen we natuurlijk eigenlijk niet doen.
En hij loopt nu echt. Ineens heeft ie ontdekt hoe leuk het is en wil ie niet anders meer. Als een echte pinguin waggelt ie door het huis, de armpjes gebogen naar achteren. Vallen doet ie nauwelijks en als ie valt, dan is het heel beheerst. Klimmen en klauteren is z´n tweede hobby: op de glijbaan, op de tafel, uit de kinderstoel, op de trap. Continue moeten we ´m in de gaten houden. De oplossing is: vastzetten in de kinderstoel in het tuigje en er wat plastic dieren (gekregen van Sinterklaas) voorzetten. Ook de ezel uit de Playmobil kerststal met blauwe ridder (ja, die doet het ook leuk in de kerststal) er boven op is één van z´n grote favorieten.
Sinterklaas en Kerst gaan waarschijnlijk nog een beetje aan hem voorbij. Alhoewel hij wel zwarte piet en Sinterklaas feilloos wist aan te wijzen op de plaatjes. Met wat oefenen lukt dat met de Kerstman vast ook wel. En ook de pepernoten gingen er zonder moeite in. Voor hem tenminste, wij zijn continue bezig geweest hem schoon te poetsen, want zonder kiezen is het vooral veel bruin kwijl wat naar buiten komt: zie foto.
Waar Ingmar vorige maand z´n eerste pasjes zette, heeft ie vorige week de stap gemaakt naar echt lopen. Vol trots waggelt ie door de kamer met z´n kromme pootjes, het liefst met iets in z´n handen, want dat geeft wat meer stabiliteit. Nu het weer wat kouder en natter wordt, krijgt Ingmar wat vaker z´n skibroek aan. Hij valt nog net iets te veel om ´m in z´n gewone kleren rond te laten lopen/kruipen. We krijgen daarmee het zgn. Teletubbie-effect. Voor het eerst heeft ie nu echte schoenen aan. Dat vond ie in eerste instantie erg vreemd. Hij bleef maar trekken aan z´n voeten.
Z´n favoriete woorden blijven ´papa´ en ´bal´. Andere herkenbare woorden zijn: mama, dicht, die, nee, paa (paard), boeh (koe), beh (schaap), boe (boek), boe! (boem), toetoe (auto) en pi (pinguin).
Verder is ie dol op boekjes lezen (bladzijden omslaan), puzzelen (stukjes er uit halen) en tekenen (streepjes en stipjes). Ondertussen heeft ie maatje 80/86 en is er nog maar één maat verschil met Merijn (92/98). Gewicht: 11,4 kg. Dat is 1,3 kilo meer dan twee maanden geleden. Vanwege herhaalde malen darmproblemen was ie daarvoor al drie maanden niet aangekomen. Sinds eind september gaat het weer helemaal goed en zien we dat ie weer gezonde Hollandse wangen heeft.
Weer nieuwe woordjes: mooi en oewa (hoera). Mooi horen we al een paar weken de hele dag door. Met een heel hoog stemmetje is het elke keer weer ´mooi´. Hoera werd voor het eerst geroepen toen we vanmiddag op weg gingen naar de kapper. Daar aangekomen vond Ingmar het ineens minder leuk. Gelukkig maakte een koekje veel goed. Verder bleek Inez, één van de kapsters die het beste kinderen knipt, in staat hem flink af te leiden. Gelijk zag z´n koppie er weer maanden ouder uit. En hij is pas 17 maanden. Verder veel ´au´. Hij hoeft zich maar even pijn te doen en hij komt naar één van ons toegewandeld (ja, hij doet niet anders meer) om een kus op z´n handje te krijgen. En rollebollen, samen met Merijn. Het liefst met z´n kangoeroeknuffel in de mond. Ook Ernie is momenteel favoriet.
De tweede kerst is voor Ingmar prima verlopen. Zondagavond mee naar opa en oma Houten. Daar lekker gespeeld, gegeten en geslapen. Maandagavond thuis met Marjolein en Huub en dinsdagavond naar opa en oma dierentuin waar ook Lars en Adinda met Arthur en Carmen waren.
