Met nina zonder speen

Nou, dat was een eitje. Hadden we ons ingesteld op minimaal twee weken slapeloze nachten en onrustige avonden omdat we hadden verwacht dat Ingmar er een groot punt van zou maken dat hij geen speen meer kreeg. Het tegenovergestelde bleek waar. Twee keer heeft hij bijna drie kwartier gehuild, daarna werd het al snel minder dan 10 minuten, vervolgens nog geen vijf minuten en bij de vijfde keer slapen (2,5 dag) was ie al stil voordat ik beneden was. Ter compensatie heeft ie nu, naast z´n kangoeroe en giraffe ook nog een Ernie in z´n bed als knuffel. Maar Ernie heet bij Ingmar geen Ernie maar Nina.

Het echte peuteren is nu ook begonnen. Bijna 1,5 jaar en al volledig peuter. Nee schudden en nee roepen zijn z´n favoriete bezigheden. Avondeten is geen hobby meer. Alleen wanneer er ´finger food´ op tafel staat wil ie nog wel eens goed eten, maar stampot zuurkool of boerenkool gaat er met geen mogelijkheid in. Wel worst! Altijd worst! Gewone aardappels blieft meneer ook niet. Brood wel en een nieuwe ontdekking bleek mais: maar dan wel de echte. Dus geen korrels uit een blikje, maar een ´corn on the cob´.

Ingmar is duidelijk niet van het zware fysieke werk zoals Merijn. Waar Merijn al met 1,5 jaar zelf recht de trap af liep naar beneden met z´n hand aan de leuning, kan Ingmar nu net twee, drie treden achteruit naar beneden. En zelfs dat gaat wel eens mis: boem! De fijnmotorische en spraakvermogens zijn daarentegen erg goed ontwikkeld. Tekenen, kleine dingetjes pakken en torentjes bouwen gaan prima. Een woordenschat van minimaal 35 woorden en elke dagen komen er nieuwe woorden bij. Die van vandaag: Bumba (dat gezellige roodgele clowntje van TV). Af en toe zelfs al twee woorden zinnetjes: die mij (ja, die is van jou), mama bal (mama, jij mag ook een druifje van mij), doe je (wat doe je papa). Erg gezellig, zo´n kletskous. En hij probeert ook te knipogen (zie foto).

Kletskous

Ingmar blijft ons verbazen. Waar het uitgangspunt bij het consultatiebureau bij kinderen van 1,5 is dat zij minimaal twee verstaanbare woorden moeten kunnen zeggen, zit Ingmar toch al snel op een woordenschat van zo'n 20 woorden. Een grote kletskous dus. Elke dag lijkt er weer iets nieuws bij te komen. En intussen zegt ie ook af en toe z'n eigen naam.

Het lopen gaat ook met de dag beter. Hij rent nu af en toe door de kamer met z'n armen gestrekt achteruit, een beetje als een pinguïn. Verder is ie op het moment wat ongeduldig. Hij kan niet wachten tot ie hetzelfde mag en kan als Merijn. Met als gevolg dat we Merijn af en toe moeten vragen om op zolder te gaan spelen of nog even te wachten tot Ingmar naar bed is zodat hij ongestoord met z´n nieuwe playmobil kan spelen. Ingmar is wel een stuk gevoeliger dan Merijn. Hij huilt wat sneller als ie valt. Anderzijds is ie wat vrolijker van aard, regelmatig zien we z´n stralende brede glimlach met z´n kleine voortandjes. En meneer is dol op knopjes: zie bijgaande foto.

Komende weken gaan we proberen Ingmar van z´n speen af te krijgen. Hij krijgt steeds meer moeite om z´n mond goed gesloten te houden en we willen ´m natuurlijk niet bij voorbaat met een spraakgebrek opzadelen. Dat zal nog wel even wat huilbuien met zich meebrengen. Vandaar dat we Merijn tijdelijk naar beneden hebben verplaatst met z´n matras. Dat huilt wat rustiger.