Pas op mama

Met z´n kleine vingertje in de lucht en een boos gezicht roept Ingmar ineens ´pas er op, mama!´. Tja, dan kan ik dus niet meer serieus blijven kijken. Blijkbaar deed ik iets wat Ingmar niet op prijs stelde. En van wie hij het heeft? De vakantievriendjes denken we.

Ingmar is de afgelopen twee weken vakantie weer een stuk wijzer geworden. Hij hobbelt lekker achter z´n grote broer aan en dus ook achter alle nog grotere vriendjes. Samen tennissen, jeu de boulen, voetballen: Ingmar is er bij. Met een brede grijns op z´n gezicht als ie de bal een keer raakt.

Zwemmen bleek een iets minder groot succes. Binnen het eerste half uur zwemmen verloor ie z´n evenwicht in het pierebadje en ging even kopje onder. Daarna wilde hij dus echt niet meer zwemmen. Uit pure nood hebben we nog een babybadje voor 2 euro op de kop getikt, zodat hij in ieder geval naast de ligstoel in het zwembad kon badderen. Met schepje, harkje en gietertje bleek dit prima. In de loop van de week vatte Ingmar weer moed en durfde hij uiteindelijk met vleugeltjes en zwemband om wel weer in het water. Uiteindelijk mocht ook de zwemband af. Maar het liefst zat hij op het randje van het zwembad op z´n knietjes met z´n gietertje om water te halen voor zijn eigen badje. Totdat ie vanuit deze positie nog een keertje koppie onder ging. Tot ons grote geluk bleek er een meneer heel enthousiast te klappen en te juichen dat ie zo goed gezwommen had. Met een grote verbaasde blik veranderde het huilen al snel in een soort semi-trotse houding: kijk mij eens, ik heb goed gezwommen!

Nu Merijn hard aan het stickers plakken is voor de zindelijkheid hebben we ook voor Ingmar maar een poepkalender ingericht. Af en toe komt ie zelf melden dat ie poep heeft en dat is natuurlijk wel het belonen waard. Ingmar is dus nu ook aan de stickers. Het dierenstickerboek dat ie van opa en oma voor de vakantie had gekregen bleek ook een groot succes. Het liefst zou ie de hele dag dierenstickers plakken en de bijbehorende plaatjes kleuren met de potloodjes.

Ingmar blijkt ook als de beste te kunnen zingen. Waar hij normaal gesproken rond half 8 wel in bed ligt, bleek het in de vakantie een stuk lastiger om hem in slaap te krijgen. Verscheidene malen heeft ie tot ruim half 10 lopen zingen in z´n bed: vader Jakob, olifantje in het bos en helikopter, tot in den treure. Grappig is dat ie, nu we thuis zijn, gelijk weer in het normale ritme zit en weer lekkere lange nachten en middagen maakt. Blijkbaar had ie wat bij te slapen.

Kabouter

Wat een feest! Ingmar mee naar het kabouterfeest bij Spikkels. Er waren allemaal leuke kabouterspelletjes, zoals denneappel gooien, eendjes vangen en kruiwagen rijden. Z´n favoriete kabouterklusje bleek het was ophangen. Tja, dat hoeft ie thuis nooit te doen. Het concept wasknijper snapte hij nog niet helemaal, dus de wasknijpers zaten allemaal verkeerd om, maar dat mocht de pret niet drukken. Ook het springkussen bleek favoriet. ´s Middags op het buurtfeest bleek het springkussen wat minder. Een jongetje kwam per ongeluk op Ingmar z´n been terecht en die zakte daarna steeds door z´n beentje heen. Gelukkig bleek het de volgende dag weer over, waarschijnlijk heeft er even een spier wat beklemd gezeten. Ik zag ons al weer bij de huisartsenpost en evt. eerste hulp zitten voor een gebroken been. En dat is niet handig als je net een week later op vakantie gaat.

Slapen is op dit moment wat minder favoriet. Bij Spikkels zet ie de hele slaapkamer op stelten. En ook als Merijn en hij op hetzelfde tijdstip gaan slapen, dan duurt het even voordat het boven stil is. Er komen hele verhalen uit en ook het liedjesrepertoire breidt zich met de dag uit: vader Jakob en olifantje op het strand zijn op dit moment favoriet. Gelukkig kan Ingmar nog net niet zelf z´n bed uit want anders hadden we waarschijnlijk echt een groot probleem.

Afgelopen weekend zijn we weer eens bij Lars en Adinda en Arthur en Carmen geweest. Omdat het heerlijk weer was gingen we naar de bosspeeltuin Klein Zwitserland bij hen om de hoek. Super, lekker koel en heel veel mooie speelgelegenheid. Glijbanen, een treintje, schommels. Erg leuk om al dat kleine grut te zien rondrennen. ´s Avonds nog even in het zwembadje van Carmen en Arthur om af te koelen. En ook dat is feest met z´n vieren.

Kokelaaaa

Bijna dezelfde titel als het bericht bij Merijn, ware het niet dat Ingmar het woord ´chocola´ nog net niet goed kan zeggen en dus ´kokelaaa´ zegt. Wel heeft ie begrepen dat je dat vooral moet roepen als je in een tunnel bent. En blijkbaar - waar ie het vandaan heeft weten wij dan weer niet - moet je dat zeggen met een hele donkere stem. En dat doet ie dus: met een bromstom, voorzover dat mogelijk is bij een jongetje van 2 jaar, roept ie dus elke keer dat we onder een tunnel, een viaduct of welke overkapping dan ook heen rijden of lopen: Kokelaaaa.