Ik ben twee en ik zeg nee. Op Ingmar bijzonder goed van toepassing op dit moment. Alleen zegt ie geen ´nee´, maar doet ie gewoon ´nee´. Ingmar, wil je hier komen, dan doen we je schoenen aan.... Maar geen Ingmar die ´nee´ zegt. Er wordt gewoon niet geluisterd en meestal rent ie acuut de andere kant uit als er iets moet gebeuren als aankleden, schoenen aandoen, tanden poetsen, schone luier. Kortom, een echte peuter die dondersgoed weet wat ie wil. En wat ie niet wil: slapen. Een enkele keer gaat het zonder problemen, meestal wil ie eerst nog een boekje lezen, nog een boekje lezen, wat drinken, dan nog wat drinken. Soms zingen we nog een liedje voor z´n poppie. Maar meestal is het krijsen op het moment dat ik het woord ´slapen´ noem. Gelukkig is het verzet vaak van korte duur. Binnen vijf minuten is ie dan stil. Maar soms is ie niet meer te stoppen en huilt ie zichzelf compleet overstuur, terwijl ie niet meer weet waarom ie nu zo overstuur was.
Favoriete liedje op ´t moment: Jo met de banjo en Mien met de bandolien, Kaatje met haar mondharmonicaatje. Ingmar kan zo bij de carnavalsvereniging. Met een brede grijns wordt er heen en weer ge-polonaise-d in z´n eentje of samen met Merijn.
Graag loopt ie rond met de fluit en de veger die Ingmar van Lars, Adinda, Carmen en Arthur voor z´n verjaardag kreeg. Ook het plastic theepotje van het theeservies moet overal mee naar toe, want ja, je zou toch ergens moeten gieteren. Ondertussen is ook Ingmar gewend aan het veelvuldig fotograferen van z´n moeder en wordt, net als door Merijn, zoals te zien op de foto op heel natuurlijke wijze ´haha´ geroepen.
Chocolade-ijsje, een zes lettergrepig woord. Wij blijven ons verbazen over de taalvaardigheid van Ingmar. Nog ééntje: I: ´Mama, wat doe je?´ M: ´Ik smeer boterhammen.´ I: ´Waarom?´. Dat vraagt Merijn pas sinds een paar maanden...
Het lijkt of het allemaal nog sneller gaat sinds Ingmar twee jaar is. Dat hebben we afgelopen weekend gevierd. Het was een gezellig weekend met bezoek van opa´s, oma´s, ooms, tantes en neefjes en nichtje. Ingmar werd wat verlegen van het zingen maar vindt het liedje ´lang zal ie leven´ inmiddels zo leuk dat we het te pas en te onpas horen.
Afgelopen woensdag een heerlijk dagje met Ingmar gehad. Voor het eerst in twee jaar was Merijn een extra dagje naar Spikkels terwijl Ingmar thuis was. We gingen samen naar de kinderboerderij, alwaar Ingmar in brullen uitbarstte bij het zien van de geitjes op 10 meter afstand in een hok. Hij heeft een trauma opgelopen toen hij vorige week met opa en oma ook bij de geitjes ging kijken en deze ineens op hem af kwamen lopen. Al honderd keer hebben we hem gezegd dat de geitjes niks doen, alleen maar snuffelen. En dat herhaalde hij dus ook continu onder het snikken door, maar de angst werd er helaas niet minder van. Inmiddels is ie ook bang voor poezen en andere dieren die zomaar op ´m af kunnen komen lopen. Aan de andere kant zoekt ie de dieren ook steeds weer op. Eng, maar ook wel weer spannend.
´s Middags hebben we samen lekker een ijsje gegeten. Eerst naar de kapper om weer korte haren te laten knippen en dat ging deze keer prima, omdat hij Inez, de favoriete kapper die het leuk vindt om kinderen te knippen, ook leuk vond. Een gezellig dagje met z´n tweetjes. Nog een half jaar en dan zullen we dit ook op de woensdagochtend wat vaker kunnen doen, als Merijn naar school is.
De muggen hebben Ingmar flink te pakken gehad. En hij reageert er blijkbaar sterk op. Schijnt z´n opa ook te hebben, dus ´t zit blijkbaar in de familie. Z´n koppie zit aan de rechterkant helemaal onder de grote rode vlekken. Vanavond maar eens op muggenjacht op z´n slaapkamer.
Ik ben twee en ik zeg nee. Op Ingmar bijzonder goed van toepassing op dit moment. Alleen zegt ie geen ´nee´, maar doet ie gewoon ´nee´. Ingmar, wil je hier komen, dan doen we je schoenen aan.... Maar geen Ingmar die ´nee´ zegt. Er wordt gewoon niet geluisterd en meestal rent ie acuut de andere kant uit als er iets moet gebeuren als aankleden, schoenen aandoen, tanden poetsen, schone luier. Kortom, een echte peuter die dondersgoed weet wat ie wil. En wat ie niet wil: slapen. Een enkele keer gaat het zonder problemen, meestal wil ie eerst nog een boekje lezen, nog een boekje lezen, wat drinken, dan nog wat drinken. Soms zingen we nog een liedje voor z´n poppie. Maar meestal is het krijsen op het moment dat ik het woord ´slapen´ noem. Gelukkig is het verzet vaak van korte duur. Binnen vijf minuten is ie dan stil. Maar soms is ie niet meer te stoppen en huilt ie zichzelf compleet overstuur, terwijl ie niet meer weet waarom ie nu zo overstuur was.
Favoriete liedje op ´t moment: Jo met de banjo en Mien met de bandolien, Kaatje met haar mondharmonicaatje. Ingmar kan zo bij de carnavalsvereniging. Met een brede grijns wordt er heen en weer ge-polonaise-d in z´n eentje of samen met Merijn.
