Ik ben drie jaar

Sinds Ingmar vorige maand drie werd, komt dat feit bijna dagelijks aan de orde. ´Ik ben drie jaar´ zegt ie dan en vervolgens gaan één voor één drie vingertjes omhoog om te laten zien dat hij echt drie jaar is. Reuzetrots is ie er op.

En omdat ie nu toch drie jaar is, besloten we dan eindelijk maar eens te beginnen met zindelijkheidstraining. Er wordt wat afgeplast op het moment. Vaak gaat het goed, soms tijdens het spelen vergeet ie nog even dat ie geen luier meer om heeft. Hij was zelfs zo enthousiast dat ie overdag niet altijd meer een luier aan hoeft, dat ie de luier ´s avonds in bed ook had uitgetrokken. Toen ik hem nog even ging instoppen zag ik ineens een droge luier op de grond liggen. Hij had wel z´n pyamabroek weer aangetrokken (verkeerd om), dus het was behoorlijk doelbewust gegaan. Ik heb hem - half slapend - met mijn koude vingers zijn luier weer aangedaan en de rest van de nacht ging het goed. De volgende ochtend vroeg ik: had je gisteravond je luier uitgedaan? ´Ja, die ligt naast mijn bed´, was het antwoord. Had ie dus niet eens gemerkt dat ik hem in z´n slaap z´n luier weer om had gedaan.