Het begon allemaal met een roze varken van Robin, ons oude buurmeisje. Toen we daar een keer waren, bleek Ingmar hem enorm leuk te vinden. Robin vond dat prima en zei dat Ingmar ´m wel mocht lenen. Wekenlang sjouwde Ingmar rond met zijn roze varken (zie ook het roze ding onder z´n arm op de foto). Totdat we een keer in een speelgoedwinkel waren waar ze Sesamstraat knuffels verkopen. En ja, daar stond ook het roze varkentje Purk tussen. Inmiddels was Robin tot de conclusie gekomen dat aan de bruikleen van het roze varken maar een einde moest komen en besloot zij dat Ingmar hem wel mocht hebben. En zo had Ingmar twee Purken.
Een paar weken geleden kwam Ingmar ineens thuis met een heel klein roze varkentje van de creche. Omdat we de knuffel niet kenden namen we hem de dag er na maar weer mee om terug te geven. Maar dat bleek niet de bedoeling, dit varkentje was namelijk van Ingmar, zeiden ze. De creche had een grote zak met knuffels gekregen van een meneer in de buurt. Daar hadden ze een paar grote uitgehaald, de kleintjes wilden ze in de vuilnisbak doen. Maar daar had Ingmar een stokje voor gestoken. Dat kleine roze varkentje kon toch niet in de vuilnisbak belanden. Dan zou hij er wel voor zorgen. En zo heeft Ingmar inmiddels drie Purken. Zou de familie nog verder uitbreiden? We zullen ´t zien.
Nog een half jaar en Ingmar gaat ook naar school. Langzamerhand beginnen we ook wel het gevoel te krijgen dat ie daar wel aan toe is. Met een oudere broer om zich aan op te trekken en veel eigenwijzigheid weet ie precies wat ie wil en vooral wat ie niet wil. Kleren uitzoeken is af en toe een drama: ´Nee, die broek wil ik niet, ik wil die andere´. ´Dat shirt is stom, ik wil korte mouwen´. En gisteren in de auto roept ie tegen Merijn die iets tegen mij aan het zeggen is: ´Merijn, wil jij nou eens eventjes je mond houden, ik ben iets aan mama aan het vertellen´. Dat was dan de nette versie. De minder nette versie kreeg ik vorige week naar m´n hoofd geslingerd: ´Kop dicht!´.
Wat we er nog niet uitkrijgen is het kauwen op van alles en nog wat. Te beginnen met z´n nagels, daar is ie een half jaar geleden mee begonnen. We hebben al van dat vieze spul op z´n nagels gesmeerd waardoor ie er wellicht mee zou stoppen. Maar niks ervan, hij sabbelt en kauwt gewoon door het vieze spul heen. Verder stopt ie allerlei soorten kleine speelgoedjes in z´n mond om er lekker op te bijten met z´n tanden. Hij heeft vaak niet eens door dat ie op iets aan het bijten is. Zo heeft ie twee weken geleden zelfs het snoer van de dvd-speler bijna doorgebeten. Volledig verdiept in een filmpje stond ie met de draad in z´n mond en beet hij door het plastic heen richting de ijzeren draadjes binnenin. Levensgevaarlijk. En wij hadden natuurlijk nooit bedacht dat ie zo´n snoer zomaar in z´n mond zou stoppen. Die hebben we inmiddels wat verder achter de kast verstopt.
Stokken zijn Ingmar z´n lust en z´n leven. We hoeven maar ergens in de buurt van een bos te zijn of hij heeft er al weer één - of twee of drie - te pakken. Tijdens het weekendje weg met opa en oma Houten in Vaals kon hij zich weer helemaal uitleven, niet zo´n heel klein stokje (ook wel ´vissenvang´ genoemd) maar een echte dikke deze keer. Lekkere dikke sneeuwlaarzen en een stoere broek er bij aan en zie eens wat een stoer ventje Ingmar is geworden.
Voor Ingmar was het hele sinterklaasgebeuren dit jaar nog een beetje spannend. Tijdens de intocht heeft hij sint en piet nog wel even de hand geschud, maar vooral het vooruitzicht van pepernoten maakte hem heldhaftig. Want iets waar hij zo dol op is, daar wil ie z´n angst wel even voor twee minuten voor aan de kant zetten.
Wel is zijn liedjesrepertoire de afgelopen weken tot indrukwekkende hoogte gestegen. Waar hij 15 november alleen nog maar ´Sinterklaas kapoentje´ en ´Zie ginds komt de stoomboot´ kende, zingt hij nu zelfs zonder moeite de twee coupletten van ´Zwarte piet ging uit fietsen´.
Ook Ingmar is goed verwend door Sinterklaas: een Playmobil dierenoperatieruimte, een brommerhandvat voor op z´n fiets (ook leuk voor opa´s), kralen om een ketting te rijgen, samen met Merijn de werkbank en boormachine (alhoewel Ingmar zich de boormachine in twee tellen had toegeëigend) en een soort Winnie de Pooh memoryspel. Bij opa en oma had Sinterklaas ook al een Cars spel achtergelaten met Bliksem de Kwien, zoals Ingmar Lightning Mc Queen noemt. Zo hoorden we ´m vandaag overigens ook praten over Donald en Dukkus. Wij dachten dat hij het over Donald Duck had. Bleek het over Donald en Douglas te gaan, de tweelingtreinvriendjes van Thomas de Trein. Toch nog maar een beetje sleutelen aan z´n Engelse uitspraak :-)
Het begon allemaal met een roze varken van Robin, ons oude buurmeisje. Toen we daar een keer waren, bleek Ingmar hem enorm leuk te vinden. Robin vond dat prima en zei dat Ingmar ´m wel mocht lenen. Wekenlang sjouwde Ingmar rond met zijn roze varken (zie ook het roze ding onder z´n arm op de foto). Totdat we een keer in een speelgoedwinkel waren waar ze Sesamstraat knuffels verkopen. En ja, daar stond ook het roze varkentje Purk tussen. Inmiddels was Robin tot de conclusie gekomen dat aan de bruikleen van het roze varken maar een einde moest komen en besloot zij dat Ingmar hem wel mocht hebben. En zo had Ingmar twee Purken.
