Kusjes en knuffels

Ingmar is een echte kroelkont. Bij het afscheid nemen bij de créche krijg ik altijd een heleboel kussen en knuffels voordat ik weg kan. Soms moet ie dan een klein beetje huilen, de laatste weken gaat het (gelukkig) vaak ook zonder tranen. Wel wordt er altijd driftig gezwaaid bij het weggaan.

De bewaarkus en de bewaarknuffel zijn geïntroduceerd om het kinderleed nog wat meer te verzachten. Die kussen en knuffels kun je namelijk bewaren en dus nog even aan terugdenken als je iemand heel erg mist. Ingmar krijgt dus vaak bewaarkussen en - knuffels van ons. Gelukkig is dat wederzijds: ook ik krijg regelmatig bewaarkussen en - knuffels van hem, die ik dus met liefde bewaar tot later.

Andere grote troost zijn toch wel zijn roze Purken. Meestal gaat de hele familie Purk (vader, moeder en kindje) mee naar de créche of naar opa en oma. ´s Avonds vinden we hem ook regelmatig in bed met in zijn armen de vader Purk, dat is de grootste van de drie.

Waar Merijn nooit zo knuffelig is geweest, vond Ingmar dat vanaf het begin af aan al heel prettig. Nu komt ie ook vaak nog even bij je zitten om te kroelen. Dan gaan z´n oogjes dicht en zit ie uitgebreid te genieten.