Met z´n drieën gaan we voor een controlebeurt naar de tandarts. Ingmar is voor de eerste keer mee. Als ik Merijn vraag wie er eerst moet, zegt hij dat ik maar moet gaan. Dus ik neem plaats in de stoel. Dan vraagt Ingmar of hij bij mij op schoot mag zitten/liggen en dat mag natuurlijk. En zo gebeurt het, bijna ongemerkt, dat Ingmar gewoon als eerste aan de beurt is. Zonder problemen doet hij z´n mond open en krijgt de tandarts de gelegenheid om al z´n tanden te tellen. Wat een verschil met 1,5 jaar geleden, toen Merijn voor het eerst mee was. Heel bedeesd zat hij op de stoel achter de behandelstoel te zitten en te kijken.
Waar Ingmar meer problemen mee had, was het feit dat de tandarts ook in mijn mond ging kijken. Halverwege mijn controle begon hij namelijk uit het niets hartverscheurend te huilen. Op de vraag wat er aan de hand is, zegt hij tegen de tandarts: je moet niet mijn mama pijn doen! Toen hij eenmaal doorhad dat het geen pijn deed, was het verdriet gelukkig snel weer over.
No comments:
Post a Comment