Zonder wieltjes

Al een aantal keren waren we met Ingmar wezen oefenen met fietsen zonder wieltjes. Tot nu toe zonder resultaat. Of hij weigerde op de fiets te stappen of hij wilde alleen maar fietsen als we ook zijn stuur vasthielden, want het wiebelde zo. Tot afgelopen donderdag. Na twee lange dagen op de BSO kwamen we om half zes thuis en meldde hij dat ie wel wilde fietsen zonder wieltjes op de grote fiets (16 inch). Dus Merijn snel voor een filmpje neergezet en met Ingmar naar buiten gegaan. Zo'n kans kun je niet laten liggen....

In het begin gaat het nog een beetje wiebelig maar na een paar minuten krijgt ie de smaak te pakken en hoef ik 'm nog nauwelijks vast te houden. Eenmaal op het grasveld beland, fietst ie zo weg.

Een dag later nog een keertje met Niels geoefend op het schoolplein. Alleen het op- en afstappen is nog een beetje lastig, want deze fiets is natuurlijk wat hoger dan z'n oude vertrouwde 12 inch.

En vandaag kon ie dan z'n fietsdiploma verdienen door nog één keer te laten zien dat ie echt zelf kan fietsen. Maar helaas, een groot drama. Meneer wil namelijk geen fietshelm op, in huize L'bank toch wel verplicht in de eerste maanden. Na flink gejammer en gehuil besloten om eerst maar een boterham te gaan eten.

Uiteindelijk wil hij het toch proberen met helm. Omdat het regent mag namelijk de capuchon van z'n jas er onder en dat is toch wel heel stoer. Vijf minuten na de lunch fietst hij parmantig en zonder wiebelen de straat uit. Met helm en zonder wielen. En zo heeft ie 10 minuten later zijn fietsdiploma verdiend. Vol trotst staat hij te glunderen als hij boven op de tafel mag staan om z'n diploma in ontvangst te nemen.