Paa!

Heel langzaam beginnen de eerste woordjes van Ingmar zich te vormen. Mama en papa komt er al een tijdje redelijk goed uit, zowel qua uitspraak als qua timing: tegen de juiste persoon de juiste benaming dus. Soms lijkt het alsof ie het woord ´eten´ zegt, maar helemaal zeker weten doen we dat nog niet. Soms gebeurt dit namelijk op het juiste moment, soms ook niet.

Gisteren had ie het wel helemaal door. Merijn had een playmobil-paard. Ingmar begon met z´n vingertje te wijzen, grote glimmende ogen erbij en zei: Paa! Ja, hij bedoelde onmiskenbaar het paardje. Hij is nu helemaal dol op dieren. Als we buiten een poes of een hond zien, dan gaat ie rechtop in z´n karretje zitten en begint ie helemaal te stralen.