Kiezen

Ingmar heeft er twee kiezen bij. Afgelopen weken was hij af en toe onbegrijpelijk aan het huilen en jammeren en had ie af en toe vieze poepbroeken en een enkele koortsaanval. Nu blijkt de oorzaak: pijn in z´n mond vanwege twee kiezen beneden.

Helemaal in z´n hum is ie de laatste weken niet. Het is ook vrij druk geweest voor hem, met logeerpartijen bij beide opa´s en oma´s vanwege Niels z´n liesbreukoperatie en ons Barcelonabezoek. Het duurde dan ook een paar dagen voordat ie weer een beetje gewend was. Verder slaat af en toe de frustratie toe omdat ie nog niet kan wat ie eigenlijk wil, namelijk alles wat Merijn ook doet. HEt lopen gaat steeds een beetje beter. Zonder dat ie het merkt loopt ie soms ineens vijf pasjes. Maar kruipen gaat nog steeds sneller. Voor de zekerheid heb ik maar een skibroek voor ´m gekocht. Dan kan ie de komende weken in ieder geval ook nog buiten spelen zonder gelijk nat en koud te worden.

Zo af en toe merken we dat meneer wat meer karakter begint te krijgen. Als ´m iets niet zint, kan ie heel vurig reageren. Dan loopt ie rood aan en begint ie verontwaardigd naar ons te kijken, met af en toe een boze schreeuw. We zijn bang dat dit jongetje een stuk vasthoudender zal zijn in z´n peuterpuberteit dan z´n grote broer Merijn.

De foto is van Ingmar en oma Houten voordat ie Sinterklaas en zwarte piet van dichtbij zag. Daarna was het huilen geblazen.

Kwijlend stappen

Ingmar is net weer bijgekomen van de zesde ziekte, nu heeft ie weer last van doorkomende kiezen. Hij kwijlt enorm en heeft af en toe enorme huilbuien. Ontroostbaar! We hebben hem deze dagen weer even beneden liggen, omdat ie Merijn anders wakker houdt.

Verder gaat ie steeds vaker zelf staan. Af en toe komt er ook een stapje (of twee of drie). En dan heel blij kijken. Lopen aan één hand vindt ie nu ook feest. Alleen z´n nieuwe zachte schoenen vindt ie helemaal niks. Elke keer als ik ze aan doe, is het brullen. Terwijl z´n sloffen geen probleem zijn, vindt ie die schoenen dus maar niks. Wel probeerde hij vanavond voor het eerst een schoen van Merijn aan te doen. Hij moest z´n eigen voet vasthouden om te proberen de voet in de schoen te krijgen. Dat lukte dus niet helemaal, maar het zag er erg grappig uit.


En hij heeft het woord ´bal´ ontdekt. Sinds ie dit kan zeggen, horen we een paar keer per dag op heel blije toon ´bal´. ´Papa´ is toch veruit favoriet. Mama komt er af en toe, maar wordt ook vaak als ´papa´ aangeroepen. Verder veel dierengeluiden. Qua begrip gaat Ingmar verder dan met z´n praten. Hij snapt heel goed dat Merijn z´n beer van Merijn is en gaat ´m regelmatig brengen. Hij vindt het leuk om mensen zijn eten in de mond te stoppen. En weet dat ie eigenlijk moet aaien en niet moet slaan. Ook opdrachten als ´we gaan naar boven´ (=lachen), ´ga je nu lekker slapen´(=brullen) en ´kom maar tandenpoetsen´(=grote grijns) snapt ie al helemaal. Zelf tandenpoetsen is het einde, tandenpoetsen door papa of mama vindt ie verschrikkelijk.