Kwijlend stappen

Ingmar is net weer bijgekomen van de zesde ziekte, nu heeft ie weer last van doorkomende kiezen. Hij kwijlt enorm en heeft af en toe enorme huilbuien. Ontroostbaar! We hebben hem deze dagen weer even beneden liggen, omdat ie Merijn anders wakker houdt.

Verder gaat ie steeds vaker zelf staan. Af en toe komt er ook een stapje (of twee of drie). En dan heel blij kijken. Lopen aan één hand vindt ie nu ook feest. Alleen z´n nieuwe zachte schoenen vindt ie helemaal niks. Elke keer als ik ze aan doe, is het brullen. Terwijl z´n sloffen geen probleem zijn, vindt ie die schoenen dus maar niks. Wel probeerde hij vanavond voor het eerst een schoen van Merijn aan te doen. Hij moest z´n eigen voet vasthouden om te proberen de voet in de schoen te krijgen. Dat lukte dus niet helemaal, maar het zag er erg grappig uit.


En hij heeft het woord ´bal´ ontdekt. Sinds ie dit kan zeggen, horen we een paar keer per dag op heel blije toon ´bal´. ´Papa´ is toch veruit favoriet. Mama komt er af en toe, maar wordt ook vaak als ´papa´ aangeroepen. Verder veel dierengeluiden. Qua begrip gaat Ingmar verder dan met z´n praten. Hij snapt heel goed dat Merijn z´n beer van Merijn is en gaat ´m regelmatig brengen. Hij vindt het leuk om mensen zijn eten in de mond te stoppen. En weet dat ie eigenlijk moet aaien en niet moet slaan. Ook opdrachten als ´we gaan naar boven´ (=lachen), ´ga je nu lekker slapen´(=brullen) en ´kom maar tandenpoetsen´(=grote grijns) snapt ie al helemaal. Zelf tandenpoetsen is het einde, tandenpoetsen door papa of mama vindt ie verschrikkelijk.