Kerstkrabbelen

Alsof ie nooit anders heeft gedaan rent Ingmar op de ijsbaan van het spoorwegmuseum een paar meter weg op z'n krabbelschaatsen. We zijn - met onze nieuwe Museumjaarkaart - een uurtje in het museum tijdens de Kerst. Erg gezellig: veel lichtjes, kraampjes met glühwein, poffertjes etc. En een ijsbaan. We binden Ingmar ijzertjes onder en voor we het weten is het baantje rond. Hij heeft er echt plezier in. Het is dan ook huilen als we weer moeten vertrekken. We beloven meteen dat we deze kerstvakantie nog een keer gaan schaatsen. Dan mag Ingmar het ook op ijshockeyschaatsen proberen. Wij nemen wel onze eigen schaatsen mee, want de leenschaatsen van de ijsbaan zijn nogal hard aan de pootjes.

Bij het circus

Vlak voor Kerst oefenen de kinderen op de BSO voor een voorstelling. Op 24 december 's middags mogen alle ouders komen kijken. Ingmar is leeuw in het circus en doet samen met een paar andere jongetjes een leeuwenact: springen door een hoepel, rechtop zitten op de kruk en rondsluipen.

Kerstdiner op school is....

vol verwondering kijken naar de mooie kerstlampjes die op tafel liggen.....En natuurlijk heel veel lekkere hapjes eten die de papa's en mama's hebben gemaakt. Op de achtergrond zit Ingmar's vriendje Mart.

Pakjesavond

Eindelijk is het dan zover. Het is pakjesavond. Ingmar beseft het in eerste instantie nog wat minder dan Merijn, als de bel gaat en er op de ramen gebonkt wordt. Maar als er een grote zak met kadootjes voor de deur staat, dan is het wel duidelijk: het is feest.

Ingmar heeft nog wat minder idee bij de grootte van kadootjes. Hij is net zo blij met z'n nieuwe parapluutje (die de volgende dag helaas al weer kapot is) als met de racebaan die hij samen met Merijn krijgt. Ook de Disney Elektro valt in de smaak, evenals de magneetletterdoos. Kortom, tegen achten gaat er een heel blij jongetje slapen. Met een letterdoos naast z'n bed.

Sint op school

Op 4 december komt Sinterklaas op school. Een grote happening voor Ingmar. Of hij het toch echt spannend vindt of dat ik tijdens de ochtend ook aanwezig ben en hij zich niet groot hoeft te houden, dat weten we niet. In ieder geval begint hij al bij aankomst van Sinterklaas te huilen. Het huilen zelf is al snel over, maar tijdens de sinterklaassessie voor de jongste groepen blijft hij in ieder geval veilig bij Daniëlle, de stagiaire van zijn klas, zitten. Ook als zijn klas in z'n geheel naar Sinterklaas mag komen om een liedje te zingen. Het plan om met nog vier kindjes ook nog apart een liedje te zingen valt in duigen. Totdat de zwarte pieten met pepernoten gaan gooien. Dan is ie z'n tranen vergeten. Net als tijdens de intocht in het dorp: de liefde van de man gaat door de maag.....

Sint Maarten, de meisjes hebben staarten

De koeien hebben rokjes aan, daar komt Sint Maarten aan.

Op 11 november lopen Merijn en Ingmar mee met de Sint Maarten optocht in de wijk. Met ruim 70 kinderen wandelen we met lampions een rondje om het kasteeltje. Daarna wat drinken en een snoepje bij het verzamelpunt en dan gelijk door naar de huizen in de buurt die een buitenlamp aanhebben en een Sint Maarten briefje hebben hangen. Daardoor weten de kinderen waar ze wel en niet hoeven aan te bellen. Een uurtje later zitten de tassen vol met snoepjes, als beloning voor de Sint Maarten liedjes die ze zongen. Alhoewel, bij Ingmar is minstens een kwart van de buit al tijdens het lopen in zijn mond verdwenen. Alles waar geen plastic of papiertje omheen zat ging direct van hand naar mond. Ingmar en zijn vriendje Flip weten het ook een aantal keren te presteren om niet mee te zingen, maar op het laatste moment bij een groepje aan te sluiten en dan alsnog een snoepje te krijgen. Aan het einde van de ronde weten ze in ieder geval wel dat ze overal netjes dank je wel moeten zeggen.

Lekker warm

Ingmar moest even een skipak passen wat we van iemand hadden gekregen. Voordat ik het doorhad had ie zich in het pak gewurmd, z'n sokken uitgedaan en lag ie voor de TV een filmpje te kijken. Lekker warm, zo'n skipak. Dan heb je dus geen sokken meer nodig.

Liefde van de man gaat door de maag

Een week na de officiële intocht komt Sinterklaas in het dorp aan. Ingmar weigert in eerste instantie om mee te gaan. Hij vindt het allemaal maar spannend. Maar ja, we hebben afgesproken met een vriendje van Merijn en zijn broertjes dus we gaan toch. Eenmaal in het dorp aangekomen blijft ie goed in de buurt van ons. Zodra er Sint en zijn Pieten aankomen, zit hij het liefst op Niels z'n schouders.

Maar wat schetst onze verbazing: zodra hij doorheeft dat er ook snoep te halen valt bij de Pieten, is de angst ineens volledig weg. Binnen 10 minuten staat ie als een volleerd kind met z'n handjes open bij een Piet. En nog eens tien minuten later zijn we hem kwijt. Samen met Ronald doet ie een rondje langs alle Pieten. Steeds komen ze een handje vol pepernoten in mijn tas droppen.

En als klap op de vuurpijl zegt Ingmar op het laatst helemaal uit zichzelf dat ie Sinterklaas wel een handje wil geven. Op dat moment komt Sinterklaas net teruglopen richting de bus waarmee hij zal vertrekken. En in een mum van tijd heeft Ingmar zijn angst voor de Sint overwonnen en geeft ie keurig een hand. Wat pepernoten al niet kunnen doen....

Echte liefde

Begin november komen Wessel en Babette voor het eerst samen een nachtje logeren. En dat vindt Ingmar gezellig. Liefdevol zit hij met haar op de bank, met nog meer liefde geeft hij handkusjes en echte kusjes. En Babette.... die vindt het allemaal prima. Wat wil je ook met zo'n lief vriendje.

Maar spelen met Wessel vindt Ingmar ook leuk. Helemaal als we de volgende ochtend met M'lein en Merijn erbij naar het zwembad gaan. Wessel en Ingmar allebei met hun bandjes in het diepe. Ook de lange glijbaan blijkt een grote hit.

Zonder wieltjes

Al een aantal keren waren we met Ingmar wezen oefenen met fietsen zonder wieltjes. Tot nu toe zonder resultaat. Of hij weigerde op de fiets te stappen of hij wilde alleen maar fietsen als we ook zijn stuur vasthielden, want het wiebelde zo. Tot afgelopen donderdag. Na twee lange dagen op de BSO kwamen we om half zes thuis en meldde hij dat ie wel wilde fietsen zonder wieltjes op de grote fiets (16 inch). Dus Merijn snel voor een filmpje neergezet en met Ingmar naar buiten gegaan. Zo'n kans kun je niet laten liggen....

In het begin gaat het nog een beetje wiebelig maar na een paar minuten krijgt ie de smaak te pakken en hoef ik 'm nog nauwelijks vast te houden. Eenmaal op het grasveld beland, fietst ie zo weg.

Een dag later nog een keertje met Niels geoefend op het schoolplein. Alleen het op- en afstappen is nog een beetje lastig, want deze fiets is natuurlijk wat hoger dan z'n oude vertrouwde 12 inch.

En vandaag kon ie dan z'n fietsdiploma verdienen door nog één keer te laten zien dat ie echt zelf kan fietsen. Maar helaas, een groot drama. Meneer wil namelijk geen fietshelm op, in huize L'bank toch wel verplicht in de eerste maanden. Na flink gejammer en gehuil besloten om eerst maar een boterham te gaan eten.

Uiteindelijk wil hij het toch proberen met helm. Omdat het regent mag namelijk de capuchon van z'n jas er onder en dat is toch wel heel stoer. Vijf minuten na de lunch fietst hij parmantig en zonder wiebelen de straat uit. Met helm en zonder wielen. En zo heeft ie 10 minuten later zijn fietsdiploma verdiend. Vol trotst staat hij te glunderen als hij boven op de tafel mag staan om z'n diploma in ontvangst te nemen.

Heb je soms bananen in je oren?

Met het thema 'gezond' tijdens het project op school, ligt er allerlei (plastic) fruit in de klas. Terwijl wij de werkjes in Ingmar's klas aan het bekijken zijn, begint Ingmar zich te vervelen. Voor het weten zitten er bananen in z´n oren. Niet zo´n heel groot verschil met de dagelijkse realiteit van slecht luisteren. Regelmatig vragen we Ingmar of hij soms bananen in z´n oren heeft. Nu kan hij volmondig zeggen dat dat inderdaad zo is.

Blauw, geel, groen

Onverwacht wordt Niels op vrijdagochtend om 11 uur gebeld door de juf van Ingmar. Ingmar blijkt gevallen te zijn in de klas tegen een tafel aan. Ze zit al een tijdje met hem op schoot met een washand met ijsblokjes er tegen aan en vraagt of Niels hem wil komen ophalen zodat ze zich ook weer met de andere 20 kinderen kan gaan bezig houden.

's Middags hangt Ingmar op de bank met z'n oog waar inmiddels een klein eitje onder hangt, zo dik is 't geworden. De volgende dag is het oog blauw, daarna verkleurt het langzaam naar groen en geel. Een prachtig kleurenverloop, jammer alleen dat 't op het oog van m'n eigen kind zit, zullen we maar zeggen. Hij heeft er zelf niet al te veel last van en z'n oog is gelukkig onbeschadigd. Wel kijkt ie elke keer als je vraagt naar z'n oog heeeeel erg zielig......

Orcahockey

Tijdens de Koninginnedagvrijmarkt hebben we twee kinderhockeysticks op de kop getikt en dat blijkt een schot in de roos. Naast hockeyen met een tennisbal en een voetbal kun je er namelijk ook mee Orcahockeyen. De orca heeft Ingmar voor 20 cent van onze buurjongen gekocht tijdens dezelfde vrijmarkt. Die is dus eerst van het huis van de buren naar de vrijmarkt gegaan, daar is de buurjongen een half uur bezig geweest om 'm op te blazen, tenslotte hebben wij 'm opgeblazen en al weer mee terug genomen naar huis. Niet de meest efficiënte manier om spullen bij de buren te krijgen.....maar nu de orca bij ons is wordt hij wel weer intensief gebruikt.

Papa hangt op school

Omdat Ingmar, net als bij de crèche, toch wat moeite heeft met afscheid nemen bij het wegbrengen, mag hij de sleutelhanger van Merijn lenen, waar fotootjes van papa en mama inzitten. Dan heeft ie ons altijd bij zich. En dat blijkt een prima oplossing te zijn. Zonder moeite blijft hij rustig op z´n stoeltje zitten. Aan het einde van de dag is de sleutelhanger echter kapot. Het glaasje, waarmee de fotootjes vastzitten is er uit gevallen (of er uitgepeuterd door Ingmar, wie zal het zeggen). Papa en mama zijn kwijt. In zijn rugzak vind ik mijn eigen foto weer terug, maar waar is die van Niels? Papa hangt op school, zegt Ingmar. Nee, corrigeert Merijn: papa's foto ligt op school, hij hangt niet. Maar wie heeft er gelijk? Ingmar! Als we de volgende dag op school komen, hangt Niels z'n foto op het prikbord. Papa is weer terug en hing wel degelijk!

Inmiddels heeft Ingmar ook weer een sleutelhanger met z'n eigen foto (van de schoolfotograaf). Helaas bleek het niet gelukt om Merijn en Ingmar samen op de foto te krijgen. Iedereen die een ouder broertje of zusje had werd naar de andere kant van het schoolgebouw gestuurd, waar de groepen drie en ouder zitten. De juffen waren helemaal vergeten dat oudere broertjes of zusjes ook in groep 2 (of jongere broertjes in groep 1) konden zitten. Dus waren Merijn en Ingmar allebei netjes blijven zitten. Zij hadden immers geen broertjes of zusjes in groep 3 of verder. Gelukkig komt de schoolfotograaf binnenkort nog een keer om alle afwezigen nog een keer op de foto te zetten. Dan mogen Merijn en Ingmar ook.

Pittig beschuitje

Een beschuitje sambal zul je misschien denken. Maar dat is niet het geval. Enige tijd hadden wij twee soorten beschuiten in huis: de gewone beschuit en een beschuit met zonnebloempitten. Ingmar besluit op een ochtend, na eerst wekenlang te hebben aangegeven dat hij het echt niet lust, dat hij wel een pittige beschuit wil. Gewoon, met boter en hagelslag. Niks sambal dus.

Naar school

Een indrukwekkende eerste dag was het voor Ingmar afgelopen maandag. Voor het eerst naar school, in groep 1 bij juf Caroline en juf Marike. De start begint met het schoollied op het plein met alle 300 kinderen en het aftellen van 10 naar 0. Ingmar vindt het maar niks en wil bij mij op de arm.

Eenmaal bij zijn klas aanbeland gaat het prima. Tas in het krat, jas aan de kapstok en op zoek naar zijn stoel, te herkennen aan een hijskraantje. Even later komt Melle, de enige bekende, langsgelopen, maar die is zelf ook nog zo onder de indruk dat er nog niet direct contact tot stand komt. Later op de dag blijkt dat Ingmar z'n nieuwe vriendenboekje gelijk al aan Melle heeft gegeven.

In de klas zit hij enigszins neutraal op z'n stoeltje. Tot het moment dat ik de klas uitloop en nog even zwaai van achter het raam: z'n mondhoeken trekken wat naar beneden, maar van de juf begrijp ik later dat ie niet gehuild heeft. Tegen elven is hij lichamelijk nog aanwezig, maar mentaal afgehaakt. Een goed besluit om 'm na de lunch lekker thuis te houden en even rustig aan te doen. Zonder schroom loopt ie 's middags naar de juf om zelf te vertellen dat ie nu even bij mama blijft maar er morgen weer zal zijn.

Thuisgekomen blijkt er toch één en ander doorgedrongen te zijn. Al spelend zingt hij de helft van het schoollied en van het liedje dat ze zingen bij het eten van het tussendoortje. Om half acht 's avonds gaat het lampje uit en is hij in een diepe slaap beland.

Een dag later kent hij het eet- en drinkliedje al helemaal en heeft ie samen met de juf een puzzel gemaakt. Ook heeft ie zelf z´n vriendenboekje waar Melle in heeft geschreven al weer doorgegeven aan Sam. En woensdags loopt ie zonder problemen mee - aan de hand van Merijn - naar de BSO. Alleen bij het scheiden der wegen (ze zitten allebei in een andere groep) moet ie even huilen, maar de rest van de middag speelt ie heerlijk met zichzelf en een aantal andere kinderen.

Kortom, een prima start van een eerste schoolweek. Morgen al op de schoolfoto en dan is ie er helemaal klaar voor.

Pony rijden

Doodsbenauwd voor honden, geiten en poezen, maar Ingmar stapt zonder pardon op een paard of pony. Tijdens de vakantie belandden we in een prachtige buitenspeeltuin met kinderboerderij, waar de kinderen ook konden ponyrijden. En dat wilden ze wel.

Alhoewel het moeite kostte om ze los te rukken uit hun eendjesvisactiviteiten, een stenen bak met snel stromend water, zo'n 30 gele rubberen eendjes en wat vishengeltjes. Ook de klimmuur, de superlange waterglijbaan (vanaf een heuvel), het geweerschieten (met plastic pijltjes) en het zwembad waren een groot succes.

De pony zelf vond Ingmar geen probleem. Maar er liep ook een ponyveulentje mee, dat net iets te dartel om de pony heen sprong. Toen we bij 't kleine zwembadje aankwamen tijdens de ponyrit bleef het veulentje daar om uit het zwembad te gaan drinken. Net als de koe, de geit en het schaap die er ook gewoon rondliepen.

Barbecuen

Ingmar is niet zo'n waterrat. Liever speelt hij aan de rand van de rivier met steentjes en stokken. En zo bouwt hij op een middag een barbecue en zit hij met stokjes te doen alsof hij marshmellows verwarmt op de barbecue. Gezien de buitentemperatuur (ruim 30 graden) zouden we marshmellows overigens prima gesmolten zijn, als hij ze echt had gehad.

Drie keer vier

Omdat Ingmar midden tijdens de zomervakantie jarig was, vierden we zijn verjaardag dit jaar maar liefst drie keer. De eerste keer op de dag zelf met z'n viertjes in Frankrijk. 's Ochtends versieren we de tent met slingers en ballonnen. 's Middags gaan we iets lekkers eten. Omdat Ingmar niet van taart houdt, mag hij zelf iets uitkiezen bij het Franse bakkertje in het dorpje waar we op de camping staan. Hij kiest vier groene krokodillensnoepjes. Merijn neemt een chocoladekoek en wij kiezen voor een abrikozenkoek. Aan de oever van de rivier Le Buëch peuzelen we het lekkers op. We doen het rustig aan

Twee dagen later zijn Lars, Adinda en de kinderen ook gearriveerd in Frankrijk en vieren we Ingmar's verjaardag voor de tweede keer. Deze keer met echte taartjes voor de volwassenen en koekjes - nog uit Nederland - voor de kinderen. Op de taartjes vier kaarsjes om uit te blazen. Ingmar speelt inmiddels volop met de vakantiehockeyset (doeltje en twee plastic sticks en bal) die hij van Lars en Adinda heeft gekregen.

Als we in augustus weer terug zijn van vakantie is het voor de derde keer feest. De opa's en oma's komen langs en ook M'lein en Huub en Margriet zijn van de partij. Cars en Lego zijn dit jaar helemaal in bij Ingmar. Ingmar krijgt o.a. Cars strijkkralen, een Cars vriendenboekje en de Legoboerderij met traktor en paardenwagen. Hij is er dolbij mee. Elke avond staat er wel één van zijn nieuwe kadootjes bij zijn bed. Inmiddels is hij nu echt vier. Nog één week en hij gaat voor het eerst naar school. Leuk én spannend.

Afscheid

Afgelopen donderdag is Ingmar voor de laatste keer bij de Mickey's geweest. We hebben i.v.m. onze vakantie het contract iets eerder opgezegd dus z'n 4e verjaardag ging hij er net niet meer vieren. Maar dat mocht de pret niet drukken, want hij mocht wel trakteren en kreeg ook een kadootje van de juffies en mooie tekeningen van alle kinderen. Tot slot nog een map met allerlei knutseltjes van de afgelopen 1,5 jaar. Kortom, het was gewoon feest op deze laatste créchedag en hij heeft nog een superleuke laatste dag gehad.

De juffies hebben nog een heleboel foto's gemaakt, dus we kunnen later nog eens terugkijken met hem naar de vriendjes en vriendinnetjes van 'toen'. Hij heeft een prima tijd gehad, soms wat moeite met afscheid nemen, maar over het algemeen gewoon lekker gespeeld. Maar nu is hij klaar voor school. Hij begon ook iets teveel boevenstreken uit te halen met zijn vriendje Flip. Dan werden de juffies weer boos en begon Ingmar weer te huilen omdat hij het absoluut niet leuk vindt als iemand boos op hem is. Hij snapt nog niet helemaal dat iemand boos op hem kan zijn, maar hem daarna ook gewoon weer lief vindt.

Wennen

Het valt nog niet mee om bijna vier te worden. Dat betekent wennen op school (gisteren), wennen bij de nieuwe BSO (vanmiddag), je verjaardag vieren bij de oude créche terwijl je nog niet echt jarig bent en ook nog eens afscheid nemen (volgende week). Gisteren is Ingmar voor het eerst twee uurtjes op school geweest. Een beetje spannend vond hij het wel. Een paar traantjes kwamen naar boven toen papa hem wilde achterlaten in een klas met wildvreemde kinderen.

Maar gelukkig heeft hij twee lieve juffen: juf Caroline, waarbij Merijn het eerste half jaar in de klas heeft gezeten, en juf Marike, die nu nog voor groep 2 staat. Marike heeft hem even opgetild en daarna was hij stil en ging het verder prima. Een meisje uit de klas zei dat hij niet in de poppenhoek mocht, maar juf Caroline greep in en vervolgens heeft hij dus in de poppenhoek gespeeld. Verder had ie nog even achter de computer gezeten en zelf een boekje over een olifant gelezen. Ze hadden ook met z'n allen nog een liedje over een olifant gezongen.

Grappig toeval is dat Ingmar in de klas komt bij Melle. Hij is het zoontje van het allereerste juffie van Merijn bij de eerste crèche in Utrecht. Een paar jaar geleden is zij verhuisd naar Houten. Via een ander juffie van Merijn had zij 1,5 jaar geleden gehoord dat wij ook naar Houten gingen verhuizen en binnen twee weken kwamen we elkaar tegen bij de supermarkt. En nu staan we straks dus samen op het schoolplein om onze jochies weg te brengen en op te halen.

Klaar voor school

Vandaag kreeg Ingmar de uitnodiging om voor de zomervakantie nog kennis te maken met de juf of meester bij wie hij in de klas gaat komen. Volgende week horen we wie dat gaat worden. Dat Ingmar inmiddels al een paar maanden klaar is om naar school te gaan, dat was bij ons al wel duidelijk. Hij vindt het heerlijk om mee te gaan naar school om Merijn op te halen of weg te brengen, begint al wat letters te herkennen en telt al een eindje weg.

Inmiddels staan z'n broodtrommel, melkbeker en sapbeker al in de kast. De rugzak had ie al voor de crèche. Dus meneer is er helemaal klaar voor. 24 augustus is het zover. De eerste echte schooldag. We zijn benieuwd hoe dat zal gaan.

Afscheid van Mirjam

Mirjam, het liefste juffie van Ingmar, is sinds vorige week vertrokken. Een verdrietige gebeurtenis, want zelf wilde ze helemaal niet weg en wij wilden ook helemaal niet dat ze weg zou gaan. Organisatorisch gedoe!

Ingmar weet inmiddels wel dat Mirjam niet meer terugkomt, maar echt beseffen doe hij het nog niet. Gelukkig hoeft hij nog maar zes weken naar de crèche. Per half juli stopt ie ermee, om na de zomer op een ander kindercentrum naar de BSO te gaan. Z'n andere juffie vindt ie ook wel aardig, maar zij is wat strenger. En Ingmar vindt het niet altijd even leuk om terecht gewezen te worden als ie de boel op stelten zet. Hij zal Mirjam de komende weken nog best gaan missen. Gelukkig hebben we een mooie foto van het duo gemaakt, dan kan ie af en toe aan haar terugdenken.

De wolf en de zeven geitjes

Met wat airmiles, een leuke AH-actie en een gratis kind konden we voor een schappelijke prijs een dagje naar de Efteling. Het zou een rustige dag zijn volgens de Eftelingplanner. Omdat het fantastisch mooi weer was, bleken meer mensen bedacht te hebben dat het leuk zou zijn om naar de Efteling te gaan, dus uiteindelijk was het behoorlijk druk. Maar met een Sprookjesbos in de buurt was dat geen probleem.

Sinds we vorig jaar in Sprookjeswonderland in Enkhuizen zijn geweest, vindt Ingmar de wolf en de zeven geitjes helemaal fantastisch. Ook in het Sprookjesbos bleef hij - samen met Merijn - maar hangen bij het huisje met de geitjes. Elke keer even kort spiekend naar de boze zwarte wolf die buiten het huisje stond. Verder heeft hij ongeveer onder elke paddestoel in het bos gehangen om te kijken en horen waar al die muziekjes nu vandaan kwamen.

Na het sprookjesbos gingen we naar Carnavalland. Ingmar keek zijn ogen uit bij de continu wisselende voorstellingen. Daarna door naar de auto's en de piratenbootjes. Tot slot nog naar de Pandadroom met 3-D-bril. Dit was voor Ingmar net iets te spannend. Zonder bril was het oke, maar toch nog steeds een beetje eng.

En daarna was de koek wel op. In de auto lag hij binnen tien minuten te slapen. Met moeite kregen we hem wakker voor frietjes. Maar wat een feestdag, bijna niet te bevatten voor een jochie van nog geen vier.

Fietsen met opa en oma

We gaan een dagje naar opa en oma Vaassen en die hebben wat leuks in petto. Op de fiets naar de ezelboerderij, een paar kilometer verderop. Daar aangekomen weet Ingmar de weg al: naar de fietstrein. Een stalen fietsframe met vier wielen waar je met twee volwassenen op kunt fietsen. Twee kinderen kunnen voorop zitten. Achter de voorste fiets wordt een tweede fiets gehaakt waarmee we dus een treintje worden. Een paar weken geleden zijn Merijn en Ingmar er ook al met opa en oma geweest. En dat was feest. Dus dat doen we ook nog een keer met papa en mama er bij.

Twee jongetjes, de mannen en daarachter de vrouwen. Fietsen maar. Na een route van vijf kilometer zijn de jongetjes uitgelaten, de volwassenen uitgeblust. Gelukkig is er een prettig terras bij de ezelboerderij waar we kunnen uitrusten, Merijn en Ingmar vermaken zich in de bijbehorende speeltuin.

Opening van het park

Medio mei werd het park in onze wijk geopend met een heleboel leuke activiteiten: springkussen, voetbalkooi, knutselen, vliegers maken. Ingmar vond het allemaal geweldig. Maar wat hij het meest fantastisch vond: kikkervisjes vangen met een netje. Lekker in het water kliederen met een lange stok. Geen kikkervisje gevangen overigens, maar dat mocht de pret niet drukken.

Terwijl Merijn staat te kijken naar het vliegers maken (en oplaten), komt Ingmar zijn vriendje Flip tegen. Een goeie gelegenheid om gekke bekken te trekken.

Tot slot gaan we broodjes bakken aan een bamboestok op een open vuurtje van de scouting. Een prima afsluiting van een middagje in het nieuwe park.

Knuffelen

Ingmar is erg lief voor kleine kindjes. Op de crèche horen we steeds terug dat ie altijd even komt kijken als één van de juffies bezig is om een kleintje te verschonen of naar bed te brengen. De kleintjes krijgen dan ook altijd kusjes en knuffels van hem. Zo ook vorige week toen Margriet, Maarten en Willem op bezoek kwamen. Willem lag op z´n speelkleed te spelen. Merijn ging z´n eigen gang, maar Ingmar ging steeds even bij Willem kijken, aaien en knuffelen. En Willem... die vond het ook wel gezellig.

Wijs

Ingmar heeft een zeer grote fantasie en is erg bezig met het verzinnen van gekke woorden. Van de week werd hij geïnspireerd door het woord ´wijsneus´. Naast het woord wijsneus is er natuurlijk ook het bestaande woord ´wijsvinger´. Maar wat dacht je van ´wijsoor´, ´wijsbuik´ en ´wijsbillen´? Hij moest er zelf heel hard om lachen. En ik dus ook.

Koninginnedag voor 5 cent

of.....hoe blij een kind kan zijn met een hamer.

Waren we vorig jaar wat teleurgesteld over de vrijmarkt in het oude dorp van Houte, dit jaar besloten we naar de grote vrijmarkt in het park te gaan. En dat bleek een groot succes. Voor vijf cent maakten we Ingmar blij met een plastic hamer. Daar heeft ie vervolgens de hele dag mee rondgesjouwd en gehamerd. Helaas bleek de kwaliteit wat tegen te vallen: ´s avonds was ie al weer kapot. Maar.... voor vijf cent (het vroegere dubbeltje) kun je ook tegenwoordig nog een hoop lol hebben.

De rest van de buit was: een grote opblaasorca (van de buren, die hadden ze dus net zo goed thuis kunnen laten en aan de deur kunnen afleveren) voor 20 cent, drie autootjes voor 60 cent en een kinderhockeystick voor 2,50. En niet te vergeten de prachtige eekhoornhandpop, die Ingmar uit de grabbelton van Flip - vriendje van de crèche - haalde.

Stoere mannen

Wij gaan spelen bij Wessel (en M´lein en Babette), want de papa´s zijn aan het wijnproeven. En dat resulteert in hele stoere foto´s. Verder natuurlijk heel veel klauteren en klimmen. Tot slot met z´n drietjes Thomas de trein kijken en als afsluiting lekker pannenkoeken eten. Een heerlijk middagje in Vijfhuizen.

Paaseieren verstoppen

Lang leve Pasen. En lang leve kinderen die net oud genoeg zijn om het concept van verstoppen en vinden te snappen. Met een doos met chocoladeverstopeieren kun je vervolgens een hele hoop lol hebben. Eerst een week voor Pasen bij ons thuis in de tuin. Ik verstoppen, de kinderen zoeken. Diezelfde middag wilden de kinderen nog wel een keer. Dus hoppakee, nog een keer verstoppen en zoeken. Vervolgens een paar dagen later bij opa en oma, bij hen in de tuin. Tot slot, terwijl Pasen natuurlijk allang weer voorbij was, maar de paaseieren nog steeds niet op (de doos bevatte 41 paaseieren, per zoekbeurt mocht er één paasei worden opgegeten, dus raad maar hoeveel we er nog over hebben), een laatste keer. Eerst ik verstoppen, maar even later werden de rollen omgedraaid en ging Ingmar verstoppen en mocht ik gaan zoeken. Dat ie het concept wel enigszins snapt was duidelijk, maar helemaal duidelijk bleek het ook nog niet. Alle paaseieren lagen namelijk in een straal van 1 meter bij elkaar. Maar, dat mocht de pret niet drukken natuurlijk. Want nu het mijn zoekbeurt was geweest, mocht ik eindelijk ook een paasei opeten.

Weg jij

Ingmar heeft de laatste weken wat moeite om ´s avonds te gaan slapen. Vooral als hij per ongeluk in de auto even in slaap is gevallen, wat nog wel eens gebeurt als we Merijn naar zwemles brengen. 25 minuten is net genoeg om even de oogjes dicht te doen. Met als gevolg een uur spoken als hij naar bed gaat.

Het gevolg van dat laat gaan slapen is dat hij ´s ochtends dus met geen mogelijkheid wakker te krijgen is. Als ik ´s ochtends voorzichtig aan hem schud, draait hij zich in één ruk weer om en moppert tegen mij: ´weg jij!´. Tien minuten later is het ochtendhumeur vaak wel weer over en word ik met een stralende lach begroet en krijg ik vervolgens een heleboel kusjes. De eerste tien minuten laten we ´m voortaan maar even in z´n sop gaar koken.

Wat auto´s al niet kunnen doen...

Tijdens één van de zwemlessen van Merijn koop ik voor Ingmar een nieuwe pyama, een Cars pyama wel te verstaan. Eigenlijk heb ik een vreselijke hekel aan schreeuwerige opdrukken, maar ja, Ingmar wordt er wel heel blij van.

Als hij van de week voor het eerst zijn nieuwe pyama aanheeft komt ie bij me staan en zegt: ´Dank je wel, lieve mama, dat je deze mooie Cars pyama voor mij hebt gekocht. Ik ben er heel blij mee.´

Het was dat ik al zat, anders was ik zeker van mijn stoel gevallen. Hoeveel pogingen deden we al niet om onze kinderen netjes ´alsjeblieft´ en ´dankjewel´ te leren zeggen en dan deze reactie!! In één woord: fantastisch. Ik ben er ook heel blij mee!

Botsen met Flip

Ingmar´s grootste vriend bij de crèche is Flip. Flip is een half jaar jonger dan Ingmar, maar in lengte schelen ze niks (Flip is relatief groot zeg maar). Dit is overigens dezelfde Flip, waarvan Ingmar een jaar geleden zei dat er in zijn klas ook een Flip zat, toen Merijn vertelde dat Flip bij hem in de klas zat. Beide Flips had ik toen nog niet zo scherp op ´t netvlies. Ingmar´s Flip niet, omdat die toen nog geen twee jaar was en nog weinig met Ingmar deed en Merijn´s Flip niet, omdat ik nog niet wist van het bestaan van Flip de Beer. Maar dat terzijde.

Ingmar´s Flip is nu dus grote vriend geworden. De andere leeftijdsgenootjes op de crèche zijn namelijk allemaal meisjes. Nu het testosterongehalte bij Ingmar wat aan het toenemen is, merken we een grotere behoefte aan jongensuitdagingen en dus ook jongensvriendjes. Ingmar en Flip moeten tegenwoordig ook regelmatig even op de bank zitten omdat ze - naar mening van de juffies - wat te wild spelen. Zo waren ze van de week zo hard tegen elkaar aan het botsen, dat Ingmar z´n neus had gestoten en een blauwe plek op z´n wang had. Dat is toch net even anders spelen dan de drie meisjes van dezelfde leeftijd. Die zitten allemaal keurig aan tafel te kleuren, te knutselen en te puzzelen.

Ernst, Bobbie en de rest

En daar zit je dan ineens in een sporthal in Geldermalsen, omdat daar de dichtstbijzijnde voorstelling van Ernst, Bobbie en de rest plaatsvindt. Vooraan staan bankjes voor de kinderen, maar daar willen Merijn en Ingmar niet zitten. Dus gaan we op de eerste rij van de tribune zitten. De jongens kunnen op het muurtje zitten, met fantastisch uitzicht op het podium.

Wat een leuke show! Ook voor de papa´s en mama´s, vanwege dubbel interpreteerbare grapjes. Flitsend, leuke meezingliedjes en twee jongetjes die enthousiast met de handen boven het hoofd aan het meezwaaien zijn. Ingmar wordt bijna te overmoedig. Heel hard roept hij: ´Ernst en Bobbie, ik moet jullie wat vertellen´. Maar helaas, Ernst en Bobbie horen het niet.

Als de voorstelling afgelopen is, gaan Ernst en Bobbie vanaf het podium nog wat handen schudden. Voor we het weten zijn Merijn en Ingmar ook naar voren gerend. Want dat willen ze wel: Ernst en Bobbie een hand geven. Helaas zijn ze net te laat. Maar dat mag de pret niet drukken, want het was een geweldig leuke voorstelling

Tandjes tellen

Met z´n drieën gaan we voor een controlebeurt naar de tandarts. Ingmar is voor de eerste keer mee. Als ik Merijn vraag wie er eerst moet, zegt hij dat ik maar moet gaan. Dus ik neem plaats in de stoel. Dan vraagt Ingmar of hij bij mij op schoot mag zitten/liggen en dat mag natuurlijk. En zo gebeurt het, bijna ongemerkt, dat Ingmar gewoon als eerste aan de beurt is. Zonder problemen doet hij z´n mond open en krijgt de tandarts de gelegenheid om al z´n tanden te tellen. Wat een verschil met 1,5 jaar geleden, toen Merijn voor het eerst mee was. Heel bedeesd zat hij op de stoel achter de behandelstoel te zitten en te kijken.

Waar Ingmar meer problemen mee had, was het feit dat de tandarts ook in mijn mond ging kijken. Halverwege mijn controle begon hij namelijk uit het niets hartverscheurend te huilen. Op de vraag wat er aan de hand is, zegt hij tegen de tandarts: je moet niet mijn mama pijn doen! Toen hij eenmaal doorhad dat het geen pijn deed, was het verdriet gelukkig snel weer over.

Verkleed of niet verkleed?

Het is verkleedfeest bij de crèche, dus ik vraag Ingmar hoe hij verkleed wil. Hij wil wel als ridder. De avond van tevoren alle ridderspullen klaargelegd. Maar als het ochtend is wil hij de ridderkleren niet aan. Hij wil wel als kikker. Maar eenmaal het kikkerpak van Merijn opgeduikeld wil hij die ook niet aan. Hij kan maar niet kiezen, totdat ie ineens roept: ´Dan ga ik wel als tijger.´ Niet dat we tijgerverkleedkleren hebben, maar hij heeft vandaag zijn tijger-shirt aan en dat vindt hij verkleed genoeg.

Voor de zekerheid toch maar de ridderspullen meegegeven naar de crèche. Die heeft ie ongeveer 10 minuten aangehad. De juffen gingen echter ook schminken. Dus toen ik Ingmar aan het einde van de dag weer ophaalde, zat er ineens een echte tijger aan de tafel. Met een grote grijns kreeg ik vervolgens een dikke knuffel.

Viezikken

Ingmar is een kliederaar. Heerlijk vindt ie het om moddersoepjes in de zandbak te maken, met z´n handen in z´n beker water te zitten, aardappels in diezelfde beker te gooien en er tegelijkertijd z´n bonen in af te koelen. Vervolgens met z´n lepel proberen alles er weer uit te krijgen en als dat niet lukt met z´n handen. En dan natuurlijk vla en yoghurt over z´n mond heen te kliederen, met z´n vieze handen van tafel lopen om even z´n knuffel te pakken (niet snel daarna onder de vlavlekken) etcetera, etcetera. Gelukkig, nog net geen kusjes geven met de vla-mond op de foto.

Ze noemen het ook wel ´gezonde ontdekkingsdrang´, wij worden er af en toe een beetje moe van. Maar ach, over een paar maanden is alles al weer anders. Zo stopte hij een paar maanden geleden nog van alles in z´n mond, dat lijkt nu weer voorbij.

Kusjes en knuffels

Ingmar is een echte kroelkont. Bij het afscheid nemen bij de créche krijg ik altijd een heleboel kussen en knuffels voordat ik weg kan. Soms moet ie dan een klein beetje huilen, de laatste weken gaat het (gelukkig) vaak ook zonder tranen. Wel wordt er altijd driftig gezwaaid bij het weggaan.

De bewaarkus en de bewaarknuffel zijn geïntroduceerd om het kinderleed nog wat meer te verzachten. Die kussen en knuffels kun je namelijk bewaren en dus nog even aan terugdenken als je iemand heel erg mist. Ingmar krijgt dus vaak bewaarkussen en - knuffels van ons. Gelukkig is dat wederzijds: ook ik krijg regelmatig bewaarkussen en - knuffels van hem, die ik dus met liefde bewaar tot later.

Andere grote troost zijn toch wel zijn roze Purken. Meestal gaat de hele familie Purk (vader, moeder en kindje) mee naar de créche of naar opa en oma. ´s Avonds vinden we hem ook regelmatig in bed met in zijn armen de vader Purk, dat is de grootste van de drie.

Waar Merijn nooit zo knuffelig is geweest, vond Ingmar dat vanaf het begin af aan al heel prettig. Nu komt ie ook vaak nog even bij je zitten om te kroelen. Dan gaan z´n oogjes dicht en zit ie uitgebreid te genieten.

Barbabello

M´lein en Huub verwachten in maart een tweede kindje. Als we aan Ingmar vragen of het een jongetje of een meisje moet worden, is hij heel duidelijk: een jongetje. En hoe moet het jongetje dan gaan heten? ´Barbabello´. Nadat we daar heel hard om gelachen hebben begreep hij al snel dat dat erg grappig was, dus nu roept ie het elke keer.

Koe

´Merijn, wat wil jij later worden?´ ´Ik wil brandweerman worden´ zegt Merijn. ´En Ingmar, wat wil jij later worden dan?´ Ingmar antwoordt: ´ik word later koe!´. ´En ga je dan ook melk geven?´ Daarop is het antwoord ´ja´. We zullen het zien. Vooralsnog denken we voor Ingmar meer aan een carrière als schaatser. Met z´n 3,5 jaar heeft ie gisteren voor het eerst van zijn leven op de schaatsen (ijzertjes) gestaan en dat ging geweldig goed. Heel voorzichtig vooruit krabbelend zette hij z´n eerste schreden op het ijs. Vallen heeft ie nauwelijks gedaan en als ie viel kon ie ook net zo makkelijk weer uit zichzelf op staan. Helemaal glunderend van trots ging hij thuis aan papa vertellen dat hij had geschaatst!

Hierbij dan een eerste filmpje. Moet je er wel even scheef voor gaan zitten, want het is me nog niet gelukt om ´m rechtop te krijgen.