Lange en korte oogjes

Papa en mama gingen afgelopen vrijdag trouwen. Voor Ingmar nog niet echt iets om helemaal bewust te snappen, maar hier en daar deed ie hard z´n best. Zo kwam ik terug van de kapper met m´n haren in de plooi en m´n gezicht mooi opgemaakt. Zegt Ingmar: ´Mama, heb jij lange oogjes?´. Ja jongen, dat heet nu wimperverlengende mascara.

De trapscene heeft Ingmar helaas moeten missen. Tegen kwart voor één ´s middags was ie zo hangerig, dat we besloten om hem lekker in bed te leggen. Daar was ie het natuurlijk niet mee eens, maar na een kwartiertje jammeren heeft ie zich toch overgegeven aan de slaap. Enige hoop van ons was dat ie niet al te chagerijnig wakker zou worden. En dat lukte. Anderhalf uur later haalde ik ´m er uit in m´n trouwjurk. Grote verbaasde blik en dan de opmerking: Mama, jij hebt een mooie jurk! Mijn dag ook weer helemaal goed. Twee zonen en een aanstaande man die het mooi vinden. Gelukkig was ie vrolijk wakker geworden en kon ie er weer helemaal tegen aan de rest van de dag.

Vervolgens nog een briljante opmerking tijdens de ceremonie. Lars was het kinderverhaaltje aan het lezen van Grote Haas en Hazeltje. Roept Ingmar ineens tussendoor: ´Dat boekje hebben wij ook thuis´. En dat klopt ook nog, want ik heb een paar weken geleden één keer de kleine versie van het boekje aan de jongens voorgelezen. Dat ie dat nog wist!

En toen gisterochtend: we gingen de jongens weer ophalen in Houten, waar ze ´s nachts hadden geslapen. Het eerste wat Ingmar zegt: ´Mama, heb je nu weer korte oogjes?´. Ja, de make up is er weer af en mama is weer normaal, met korte oogjes.

Traktor

Gisteren kregen we de sleutel van ons nieuwe huis. Met de kinderen gingen we het huis bekijken. Toen we in de tuin waren aangekomen riep Ingmar ineens: waar is nou de traktor? Nou, die is er dus niet meer. Want eigendom van de twee jongetjes die hiervoor in dit huis woonden. We zijn met de kinderen wel één keer in het huis geweest toen de traktor er ook nog was. Dat is zo´n twee maanden geleden. Wat een geheugen, dat ie blijkbaar nog weet dat die traktor echt bij het huis hoorde.

Doktertje spelen

Papa is ziek. Dan ga ik hem beter maken. Onze kleine dokter in spé fantaseert er al lustig op los met z´n twee jaar en drie maanden. Met de stethoscoop, met de thermometer, met de oorkijker, maar het liefst natuurlijk met de spuit, want daar kun je zo leuk papa mee prikken. Papa krijgt ook nog een speentje, daar kan ie lekker op sabbelen, net als een babietje. En papa speelt gewillig slachtoffer, terwijl hij aan alle kanten beter wordt gemaakt.

Verder weinig verandering in het peutergedrag van Ingmar: nog steeds slecht luisteren, wegrennen, krijsen en op de grond liggen als hij zijn zin niet krijgt. En dan zeggen ze dat kinderen het echt niet doen om jou te pesten.... Af en toe zou je ´m achter het behang willen plakken. Maar meestal genieten we vooral van dit heerlijke menneke, met z´n stralende ondeugende oogjes en brede lach. Over het algemeen goed gemutst en altijd in voor een geintje. Knuffelen staat ook nog steeds hoog op de verlanglijst bij Ingmar. Niets liever dan ´s ochtends even bij je op schoot zitten en even kletsen met z´n tweeën. Gezellig hoor.

Lekker slapen

De grote huilbuien van Ingmar op het moment dat hij naar bed toe moet zijn weer voorbij. Soms wordt er nog even tegengestribbeld, maar als ie eenmaal in z´n bedje ligt, dan is het prima. Nog even kusjes geven en alle knuffels bij de hand en dan kan het grote slapen beginnen. Blijkbaar heeft ie inmiddels door dat het huilen niet zoveel zin had. Onmisbaar zijn in ieder geval z´n blauwe kangoeroepopje en roze Purk. Purk is eigenlijk van buurmeisje Robin, maar Ingmar is er zo verknocht aan geraakt, dat Robin hem officieel aan Ingmar heeft gedoneerd.

Waar Ingmar vorige winter eigenlijk helemaal niet ziek is geweest, loopt ie nu al een week of drie rond met snottebellen. Verder hoest ie veel en heeft ie al twee keer een dag koorts gehad. Gelukkig niet op de crechedagen, dat scheelt weer een hoop geregel voor ons. Blijkbaar is de omslag van warm naar koud weer goede input geweest voor veel verkoudheid.

Logica

Papa, Merijn, Ingmar en oma Houten zitten aan tafel. Papa en oma zitten met elkaar te praten. Ingmar vindt dat niks: Papa, oma, niet zo hard praten, anders kan ik het niet zien.

Ingmar is samen met Merijn twee dagen aan het logeren bij opa en oma dierentuin. Oma zingt het liedje van de krokodil en vraagt aan Ingmar: de krokodil, die bij je in je...... En het antwoord van Ingmar is: in je heupen! Opa en oma liggen in een deuk. Waar haalt ie het vandaan? Nou, uit het boekje van Eric Carle. Hierin staan allerlei dieren getekend in een bepaalde houding/beweging met de vraag: kun jij dat ook? En wat doet de krokodil? Die draait met z´n heupen! Kun jij dat ook?

Teruggeven

De snoetenpoetsers staan op tafel aan mijn kant en ik ben al bezig om Ingmar z´n gezicht af te poetsen. Niels pakt vervolgens de doos met de doekjes om er één voor Merijn uit te halen. Tot Ingmar roept: Papa, niet afpakken van mama. Ga jij dat maar even teruggeven. Oei, da´s confronterend: alsof je jezelf hoort praten!

Op de foto: samen in de box van Suze. Hoeft ie (overigens allang) niet meer in de box, kruipt ie er zelf wel in. Hij is trouwens dol op overhemdjes. Daar hebben we er inmiddels een paar van. Elke keer als ik er één uit de kast haal begint ie helemaal te stralen: overhemdje aan? vraagt ie dan met een grote grijns.

Kusje van kleine beer

Ingmar´s favoriete boekje op dit moment is ´Kleine Beer´. Het gaat over een klein beertje die een tekening voor oma maakt. Hij vraagt kip of die de tekening naar oma wil brengen. Oma vindt de tekening prachtig en vraagt kip om een kusje naar kleine beer te brengen. Maar kip komt onderweg wat vriendjes tegen en vraagt kikker of hij het kusje dan wil brengen. Kikker geeft ´t kusje over aan poes en poes aan meneer das en meneer das kust mevrouw das en die kust weer terug. Dan komt kip boos aanlopen en vraagt wie het kusje nu heeft. Uiteindelijk geeft hij zelf het kusje aan kleine beer.

We zijn er inmiddels achter dat dit verhaaltje Ingmar helpt om rustiger te gaan slapen. De grote huilbuien van de laatste weken zijn weer voorbij. Als ie naar bed moet is het nog wel even snikken, maar als ik een kusje aan Pino geef en Pino aan Elmo en Elmo aan Purk en Purk aan poppie en poppie aan Ingmar, dan heeft ie even wat om over na te denken en gaat het rustig inslapen een stuk gemakkelijker.

Afgelopen zondag was het ineens prachtig nazomerweer. Met 20 graden besloot Niels de TVR van stal te halen. Ingmar huilen omdat hij niet mee mocht de auto ophalen. ´s Middags stelde ik voor dat Niels met Merijn nog een stukje zou gaan rijden, en dat ik met Ingmar naar de kinderboerderij zou gaan. Merijn verdrietig omdat hij naar de dieren wilde. Ingmar verdrietig omdat hij in de sportauto wilde. Dus, plannen omgegegooid en even later zat er een stralende Ingmar in de TVR naast papa. Het mooiste van het hele autorijden bleek het vasthouden van de versnellingspook: lekker trillen.

Check, dubbelcheck

Het bleek weer eens tijd voor de check-up bij het consultatiebureau. Samen gingen we op de fiets naar de dokter (eigenlijk wijkverpleegkundige). Inmiddels is Ingmar 90,5 cm en 12,8 kg. Keurig met elkaar in verhouding en keurig op de gemiddelde lijn. Puzzeltjes maken, kletsen, torentjes bouwen, alles ging helemaal volgens verwachting. Z´n spraakvermogen bleken inderdaad, zoals we al wel dachten, sterk bovengemiddeld met vier, vijf woorden zinnen i.p.v. twee woorden.

Het heeft even geduurd maar Ingmar kan inmiddels ook echt kusjes geven. In eerste instantie ging er een mond open en kreeg je een natte binnenkant van zijn mond op je wang geplakt. Nu tuit ie daadwerkelijk z´n lippen en geeft ie hele lieve kleine kusjes op de wang. Regelmatig wil ie ook even gewoon lekker op schoot zitten, af en toe met z´n armpjes om je nek. Wat dat betreft is ´t een stuk grotere knuffelkont dan Merijn. Wel gezellig!

Afgelopen zondag de verjaardag van oma dierentuin gevierd. Groot feest met Merijn, Arthur en Carmen er bij. In een enigszins gearrangeerde setting hierbij leuke foto van de vier kleintjes.

Nee, nee, nee

Ik ben twee en ik zeg nee. Op Ingmar bijzonder goed van toepassing op dit moment. Alleen zegt ie geen ´nee´, maar doet ie gewoon ´nee´. Ingmar, wil je hier komen, dan doen we je schoenen aan.... Maar geen Ingmar die ´nee´ zegt. Er wordt gewoon niet geluisterd en meestal rent ie acuut de andere kant uit als er iets moet gebeuren als aankleden, schoenen aandoen, tanden poetsen, schone luier. Kortom, een echte peuter die dondersgoed weet wat ie wil. En wat ie niet wil: slapen. Een enkele keer gaat het zonder problemen, meestal wil ie eerst nog een boekje lezen, nog een boekje lezen, wat drinken, dan nog wat drinken. Soms zingen we nog een liedje voor z´n poppie. Maar meestal is het krijsen op het moment dat ik het woord ´slapen´ noem. Gelukkig is het verzet vaak van korte duur. Binnen vijf minuten is ie dan stil. Maar soms is ie niet meer te stoppen en huilt ie zichzelf compleet overstuur, terwijl ie niet meer weet waarom ie nu zo overstuur was.

Favoriete liedje op ´t moment: Jo met de banjo en Mien met de bandolien, Kaatje met haar mondharmonicaatje. Ingmar kan zo bij de carnavalsvereniging. Met een brede grijns wordt er heen en weer ge-polonaise-d in z´n eentje of samen met Merijn.

Graag loopt ie rond met de fluit en de veger die Ingmar van Lars, Adinda, Carmen en Arthur voor z´n verjaardag kreeg. Ook het plastic theepotje van het theeservies moet overal mee naar toe, want ja, je zou toch ergens moeten gieteren. Ondertussen is ook Ingmar gewend aan het veelvuldig fotograferen van z´n moeder en wordt, net als door Merijn, zoals te zien op de foto op heel natuurlijke wijze ´haha´ geroepen.

Chocolade-ijsje

Chocolade-ijsje, een zes lettergrepig woord. Wij blijven ons verbazen over de taalvaardigheid van Ingmar. Nog ééntje: I: ´Mama, wat doe je?´ M: ´Ik smeer boterhammen.´ I: ´Waarom?´. Dat vraagt Merijn pas sinds een paar maanden...

Het lijkt of het allemaal nog sneller gaat sinds Ingmar twee jaar is. Dat hebben we afgelopen weekend gevierd. Het was een gezellig weekend met bezoek van opa´s, oma´s, ooms, tantes en neefjes en nichtje. Ingmar werd wat verlegen van het zingen maar vindt het liedje ´lang zal ie leven´ inmiddels zo leuk dat we het te pas en te onpas horen.

Afgelopen woensdag een heerlijk dagje met Ingmar gehad. Voor het eerst in twee jaar was Merijn een extra dagje naar Spikkels terwijl Ingmar thuis was. We gingen samen naar de kinderboerderij, alwaar Ingmar in brullen uitbarstte bij het zien van de geitjes op 10 meter afstand in een hok. Hij heeft een trauma opgelopen toen hij vorige week met opa en oma ook bij de geitjes ging kijken en deze ineens op hem af kwamen lopen. Al honderd keer hebben we hem gezegd dat de geitjes niks doen, alleen maar snuffelen. En dat herhaalde hij dus ook continu onder het snikken door, maar de angst werd er helaas niet minder van. Inmiddels is ie ook bang voor poezen en andere dieren die zomaar op ´m af kunnen komen lopen. Aan de andere kant zoekt ie de dieren ook steeds weer op. Eng, maar ook wel weer spannend.

´s Middags hebben we samen lekker een ijsje gegeten. Eerst naar de kapper om weer korte haren te laten knippen en dat ging deze keer prima, omdat hij Inez, de favoriete kapper die het leuk vindt om kinderen te knippen, ook leuk vond. Een gezellig dagje met z´n tweetjes. Nog een half jaar en dan zullen we dit ook op de woensdagochtend wat vaker kunnen doen, als Merijn naar school is.

De muggen hebben Ingmar flink te pakken gehad. En hij reageert er blijkbaar sterk op. Schijnt z´n opa ook te hebben, dus ´t zit blijkbaar in de familie. Z´n koppie zit aan de rechterkant helemaal onder de grote rode vlekken. Vanavond maar eens op muggenjacht op z´n slaapkamer.

Hoera, al weer 2 jaar

Een feestelijk weekend is het, want Ingmar is jarig. Officieel vandaag, maar gisteren al op de creche getrakteerd op feestvarkentjes. Vandaag waren we gewoon met z´n viertjes thuis met een huis vol slingers en ballonnen. Vanmiddag hebben we lekker ijs gegeten bij de ijszaak om de hoek. Morgen komen M´lein en Huub en zondag alle familie. Dan komt ook de taart in zicht en mag hij eindelijk kaarsjes gaan uitblazen. Kortom, groot feest.

Ingmar wordt een beetje verlegen als we ´lang zal hij leven´ zingen, maar vindt het ook wel interessant. Hij is in ieder geval dolblij met z´n auto-oplegger die hij van ons heeft gekregen. En de feestmuts van de creche heeft ie ook een tijd op gehad. Verder veel Winnie-de-Pooh kaartjes van familie en vrienden dus allemaal erg geslaagd.

Eerste plasje

Nu Merijn sinds kort zindelijk is, heeft ook Ingmar blijkbaar z'n zinnen gezet op 'plassen op het potje' . Afgelopen weekend, tijdens de eerste zomerse dag sinds weken, liep Ingmar al vroeg in de ochtend in z'n blootje in de tuin rond. Het begon allemaal met de aankondiging ' mama, poep'. Op hetzelfde moment kwam de poep al. Gelukkig had ik doekjes bij de hand waarmee een met poep besmeurde tuin werd voorkomen. Toen ik tijdens het fruit eten ineens een klein plasje op z'n stoeltje zag liggen, zei ik tegen 'm: als je moet plassen, dan moet je dat eigenlijk op het potje doen. Meneer dribbelt vervolgens naar het potje, gaat er op zitten en kijkt heel ingespannen. En dan blijkt er ineens ook een plasje in het potje te zitten. Onder luid gejuich en geklap hebben we vervolgens een sticker geplakt, Ingmar met een stralend koppie. Vervolgens heeft ie elke tien minuten wel op het potje gezeten. Totdat ie het potje zat was en bedacht dat je ook gewoon zittend op je hurken in de keuken, in de tuin en op de klimtoren kon plassen. Toen werd het ons wat te gortig. Toch maar weer een luier aan. Ons huis is niet één grote wc! Maar zelfs met luier om kwam nog een keer de opmerking: ik moet plassen. En inderdaad, Ingmar weer op het potje gezet en er kwam weer een plasje. Leuk hoor!

Meneertje ondeugd

Ingmar wordt met de dag ondeugender. Als we ´m vragen om te komen loopt ie standaard de verkeerde kant op. Af en toe krijgen we er een punthoofd van, want we moeten ´m continu in de gaten houden. We dachten steeds dat ie zoveel rustiger dan Merijn was, maar op dit moment evenaart ie z´n broer zeker.

Ingmar kan nu een heel klein beetje fietsen op z´n driewieler. Af en toe moet ik ´m even een duwtje geven, zodat hij de trappers voelt meebewegen, daarna gaat het een paar slagen goed. Z´n kletsverhalen worden steeds groter, drie a vier woorden zinnetjes zijn geen uitzondering meer. Zonder problemen roept ie: Dat wil ik niet! Dat moet je niet doen! Ook de rollende R zit er al in. Waar Merijn pas met ruim drie jaar z´n eigen naam kon zeggen (tot die tijd was het Melijn), Ingmar is nog geen twee. Soms roept ie dingen uit zichzelf, vaak ook nog is het een echte papegaai. Roep ik vanmiddag tegen ´m dat ie een wijsneus is. Twee tellen later zegt ie: wijsneus!

Op de foto is ons bezoek aan Britta en Johannes en Jakob te zien. Een superspeeltuin met zand en water in de buurt maakte het voor Ingmar tot een heerlijke middag. Ook de houten auto´s en vrachtwagens van Jakob bleken een groot succes. Ingmar´s interesse voor kleine babietjes is iets groter dan bij Merijn. Hij vindt het geweldig om over het hoofdje te aaien (en in ogen te prikken).

Pas op mama

Met z´n kleine vingertje in de lucht en een boos gezicht roept Ingmar ineens ´pas er op, mama!´. Tja, dan kan ik dus niet meer serieus blijven kijken. Blijkbaar deed ik iets wat Ingmar niet op prijs stelde. En van wie hij het heeft? De vakantievriendjes denken we.

Ingmar is de afgelopen twee weken vakantie weer een stuk wijzer geworden. Hij hobbelt lekker achter z´n grote broer aan en dus ook achter alle nog grotere vriendjes. Samen tennissen, jeu de boulen, voetballen: Ingmar is er bij. Met een brede grijns op z´n gezicht als ie de bal een keer raakt.

Zwemmen bleek een iets minder groot succes. Binnen het eerste half uur zwemmen verloor ie z´n evenwicht in het pierebadje en ging even kopje onder. Daarna wilde hij dus echt niet meer zwemmen. Uit pure nood hebben we nog een babybadje voor 2 euro op de kop getikt, zodat hij in ieder geval naast de ligstoel in het zwembad kon badderen. Met schepje, harkje en gietertje bleek dit prima. In de loop van de week vatte Ingmar weer moed en durfde hij uiteindelijk met vleugeltjes en zwemband om wel weer in het water. Uiteindelijk mocht ook de zwemband af. Maar het liefst zat hij op het randje van het zwembad op z´n knietjes met z´n gietertje om water te halen voor zijn eigen badje. Totdat ie vanuit deze positie nog een keertje koppie onder ging. Tot ons grote geluk bleek er een meneer heel enthousiast te klappen en te juichen dat ie zo goed gezwommen had. Met een grote verbaasde blik veranderde het huilen al snel in een soort semi-trotse houding: kijk mij eens, ik heb goed gezwommen!

Nu Merijn hard aan het stickers plakken is voor de zindelijkheid hebben we ook voor Ingmar maar een poepkalender ingericht. Af en toe komt ie zelf melden dat ie poep heeft en dat is natuurlijk wel het belonen waard. Ingmar is dus nu ook aan de stickers. Het dierenstickerboek dat ie van opa en oma voor de vakantie had gekregen bleek ook een groot succes. Het liefst zou ie de hele dag dierenstickers plakken en de bijbehorende plaatjes kleuren met de potloodjes.

Ingmar blijkt ook als de beste te kunnen zingen. Waar hij normaal gesproken rond half 8 wel in bed ligt, bleek het in de vakantie een stuk lastiger om hem in slaap te krijgen. Verscheidene malen heeft ie tot ruim half 10 lopen zingen in z´n bed: vader Jakob, olifantje in het bos en helikopter, tot in den treure. Grappig is dat ie, nu we thuis zijn, gelijk weer in het normale ritme zit en weer lekkere lange nachten en middagen maakt. Blijkbaar had ie wat bij te slapen.

Kabouter

Wat een feest! Ingmar mee naar het kabouterfeest bij Spikkels. Er waren allemaal leuke kabouterspelletjes, zoals denneappel gooien, eendjes vangen en kruiwagen rijden. Z´n favoriete kabouterklusje bleek het was ophangen. Tja, dat hoeft ie thuis nooit te doen. Het concept wasknijper snapte hij nog niet helemaal, dus de wasknijpers zaten allemaal verkeerd om, maar dat mocht de pret niet drukken. Ook het springkussen bleek favoriet. ´s Middags op het buurtfeest bleek het springkussen wat minder. Een jongetje kwam per ongeluk op Ingmar z´n been terecht en die zakte daarna steeds door z´n beentje heen. Gelukkig bleek het de volgende dag weer over, waarschijnlijk heeft er even een spier wat beklemd gezeten. Ik zag ons al weer bij de huisartsenpost en evt. eerste hulp zitten voor een gebroken been. En dat is niet handig als je net een week later op vakantie gaat.

Slapen is op dit moment wat minder favoriet. Bij Spikkels zet ie de hele slaapkamer op stelten. En ook als Merijn en hij op hetzelfde tijdstip gaan slapen, dan duurt het even voordat het boven stil is. Er komen hele verhalen uit en ook het liedjesrepertoire breidt zich met de dag uit: vader Jakob en olifantje op het strand zijn op dit moment favoriet. Gelukkig kan Ingmar nog net niet zelf z´n bed uit want anders hadden we waarschijnlijk echt een groot probleem.

Afgelopen weekend zijn we weer eens bij Lars en Adinda en Arthur en Carmen geweest. Omdat het heerlijk weer was gingen we naar de bosspeeltuin Klein Zwitserland bij hen om de hoek. Super, lekker koel en heel veel mooie speelgelegenheid. Glijbanen, een treintje, schommels. Erg leuk om al dat kleine grut te zien rondrennen. ´s Avonds nog even in het zwembadje van Carmen en Arthur om af te koelen. En ook dat is feest met z´n vieren.

Kokelaaaa

Bijna dezelfde titel als het bericht bij Merijn, ware het niet dat Ingmar het woord ´chocola´ nog net niet goed kan zeggen en dus ´kokelaaa´ zegt. Wel heeft ie begrepen dat je dat vooral moet roepen als je in een tunnel bent. En blijkbaar - waar ie het vandaan heeft weten wij dan weer niet - moet je dat zeggen met een hele donkere stem. En dat doet ie dus: met een bromstom, voorzover dat mogelijk is bij een jongetje van 2 jaar, roept ie dus elke keer dat we onder een tunnel, een viaduct of welke overkapping dan ook heen rijden of lopen: Kokelaaaa.

Stommerd

Kleine potjes hebben grote oren. Dat bleek wel weer toen we bij Spikkels hoorden dat Merijn en Robin ruzie hadden gemaakt en elkaar voor ´stommerd´ hadden uitgemaakt. Thuis moesten we daar natuurlijk met Merijn nog even over praten. Dat het niet zo leuk is om ´stommerd´te zeggen enzo. Helaas, we hadden de tip ´praat nooit over je kind waar je kind (in dit geval dus je andere kind) bij staat´ niet opgevolgd. De volgende ochtend zijn Merijn en Ingmar wat aan het klieren en horen we tot onze grote verbazing Ingmar ineens tegen Merijn zeggen: ´Stommerd´, precies op het goede moment. Kortom, geen toevalstreffer maar recht op het doel af. Oei....

Peuteren

Ingmar mag dan nog wel geen twee zijn, maar hij is toch al maanden aan het peuteren. Bij de creche doet ie leuk mee met de oudere kindjes en ook z'n grote broer Merijn is natuurlijk een goed voorbeeld voor alles wat wel en niet mag. Nee, wille niet is z'n favoriete uitspraak, samen met 'ik ook'. Af en toe Merijn een duw geven of iets afpakken zorgt voor de nodige onenigheid tussen de twee jongens, maar ze kunnen ook ontzettend goed met elkaar donderjagen, vooral wanneer er geslapen moet worden. Regelmatig moeten we Ingmar in 't campingbedje beneden leggen, omdat ze anders tot bijzonder laat bezig zijn met kletsen.

Ingmar's grote vriend is Jeroen, de papa van Robin. 'Joen', volgens Ingmar. Zie hiervoor de schattige foto van de twee heren. Als Jeroen buiten is met Robin, moet Ingmar altijd even een knuffel halen bij Jeroen en kletspraatje maken. Gezellig hoor.

En dan de opa's en oma's. Met alle overgrootfamilie erbij zijn het er een heleboel. Boekjes lezen met oma dierentuin is altijd leuk. Dan moet het wel het boerderijboekje zijn. Bij oma Houten is het boekje van Bruintje Beer favoriet. Want daar zitten ook poppetjes bij in de vorm van Bruintje Beer, Bella Beer en Papa Beer. Regelmatig komen ook poes Lotte en hondje Leah van tante Nel aan bod in de kletsverhalen van Ingmar. Oma Roosenschoon is nog wat lastig uitspreken, net als tante Rietje (tante Lietie), maar hij weet bijzonder goed over wie het gaat ook al ziet hij ze niet zo vaak. En tot slot Tantiny en Opawim, dat zijn dus tante Tiny en oom Wim, mijn oom en tante, waar ze onlangs met opa en oma dierentuin een middagje op bezoek waren. Het valt ook niet mee, zoveel familie.

IK

Het zijn dan wel Ingmar z´n initialen (I.K), maar het heeft even geduurd voordat Ingmar ontdekte dat hij IK is. Een hele tijd sprak hij over zichzelf als `Ingmar´. Maar sinds een paar dagen heeft ie het ontdekt: IK. Tja, nu is hij echt een peuter geworden, in de ik-fase, ikke-ikke-ikke-en-de-rest-kan-stikken. Als het aan Ingmar ligt, draait alles om hem. Maar ja, dat lukt natuurlijk niet altijd. Vooral niet met een grote broer die Merijn heet en het liefst speelt met datgene waar Ingmar mee speelt (en andersom).

De K van Koekje

Ingmar heeft de letter K ontdekt. Sindsdien drinkt ie geen ´melt´ meer maar ´melk´. ´Toetje´ is nu echt ´toetje´ en ´koekje´ heet sinds kort dus ´koekje´. Merijn is reuze trots op z´n broertje: Ingmar zegt nu ook ´ku´ hé mama? Ja, in het kader van het nieuwe leren zeggen we ´ku´ en niet ´ka´. Geen aa, maar a, geen bee, maar bu. Schijnt beter te zijn voor de taalontwikkeling, dus daar doen we dan maar braaf aan mee.
Inmiddels kan Ingmar iedereen benoemen die bij hem in de groep op de creche zit. Elke dinsdag en donderdag horen we hem het hele rijtje opnoemen als we aan tafel zitten. Vindt ie gezellig. En wij alle namen nog maar een keer herhalen, dan blijft het lekker hangen.

Met het mooie weer hebben we wat vaker de zandbak open en ook de waterbaan en het zwembad zijn al regelmatig in gebruik. Ingmar vindt het heerlijk om met zand en water te spelen. Ook de traktor is op dit moment een grote favoriet. Inmiddels hebben we de eerste traktor weg moeten gooien, die was volledig gesloopt. Schijnt normaal jongensgedrag te zijn: ontdekken door overal aan te trekken. Toch is het sloopgehalte op dit moment wel erg hoog, er gaat geen moment voorbij of we moeten weer roepen dat Ingmar niet op speelgoed moet gaan staan. Gezien het vergelijkbare gedrag van Merijn kan het nog wel even duren voordat ze allebei doorhebben dat ze dit beter niet kunnen doen omdat hiermee de levensduur van het speelgoed wat langer zou kunnen worden. Zouden wij wel fijn vinden.

De kapper heeft Ingmar eindelijk weer eens voorzien van een normaal kapsel. Ik had al een paar keer gevraagd of ze het lekker kort wilden knippen, maar elke keer werd het toch teveel bloempotkapsel en toch te lang. Nu eindelijk een rigoureuze actie en echt korte haren. Dat maakt ´m gelijk weer een half jaar ouder en stoerder. Stoer genoeg in ieder geval om te stoeien, te vechten, te duwen en te botsen met Merijn. Ongelooflijk dat een kind van 1 jaar en 9 maanden al deze woorden ook met naam en toenaam kan noemen en uitvoeren, waarbij duwen iets heeeeel anders is dan botsen, zien wij dan weer in de praktijk. Kortom, de ondeugd straalt er af, met z´n favoriete woorden ´wulle niet´ (dat wil ik niet!). Af en toe wat vermoeiend voor ons, maar ook wel erg grappig.

Waterangst

Het is half april met tropische temperaturen (27 graden), dus de hoogste tijd om zwembadjes op te zetten. Merijn en buurmeisje Robin weten niet hoe snel ze hun kleren uit moeten doen om in het grote zwembad (doorsnee 1,5 meter) te plonzen. Ingmar daarentegen vindt het helemaal niks. Z´n sokken, schoenen, broek en shirt mogen uit, z´n romper en luier moeten echt aanblijven. Ik hoef er maar naar te kijken of hij begint al te huilen. Wanneer Merijn en Robin wat spetteren (2 druppels op z´n been) loopt ie een paar keer te snotteren van verdriet. Tja, dan maar de hardhandige methode: optillen en even met de voetjes plonzen. Nee, ook geen succes. De volgende dag doen we een nieuwe poging. We zetten ons eigen zwembad op (doorsnee 0,5 m) en wat blijkt: Ingmar durft met z´n zwembroek aan op z´n billen in het badje te gaan zitten. Scheelt misschien dat z´n grote broer wat dichterbij is dan in dat grote bad (ja, dat past echt op een halve vierkante meter: vorig jaar zaten ze er met z´n tweeën in, met ook nog eens een zwemband om). Da´s toch een stuk minder eng.

Tomaten eten?

Ons kleine papegaaitje zegt alles na wat wij zeggen. Vanavond bij het eten horen we Ingmar zachtjes zeggen: Mate ete. Tomaten eten? Nee, die lust ie niet. Wat ie bedoelde: smakelijk eten. Maar ja, als je de K nog niet kan zeggen, dan krijg je dit soort taferelen. Zo is Kikker Titte. Toetje is koekje. Maar ook toetje. Toetie nou is weer wat anders: wat doet ie nou? Het is even wennen, maar als je de juiste letters vervangt, dan snap je vanzelf wat ie bedoelt. En ons 20 maanden oude jongetje spreekt inmiddels toch al wel in drie-woorden zinnetjes.

En als je even niet oplet dan zijn de blauwe druifjes geen blauwe druifjes meer. Ingmar vond de paarse bolletjes dusdanig mooi dat hij ze allemaal van de stronkjes aftrok om ze vervolgens in de kerstboom te strooien. Tja, dan moet je de kerstboom maar niet in de tuin laten staan.

Mooie auto!

Nee, niet zomaar een auto. Een mooie auto! We gingen de TVR naar de garage met engelse sportauto´s brengen voor nieuwe binnenbekleding. Had de meneer van de garage daar een auto onder een doek staan. Om de jongens wat afleiding te bezorgen haalde hij het doek er af en ineens ..... een groene sigaarvormige sportauto (voor het merk moet je bij Niels zijn). En toen dus Ingmar´s reactie: mooie auto. Een kind naar ´t autohart van z´n vader (en z´n oma).

Gapie gapie

En alweer een nieuw liedje: gapie, gapie, hebbie wol, japa japa, ....vol. Ingmar z´n versie van ´schaapje, schaapje, heb je witte wol, ja baas, ja baas, drie zakken vol.

Naast Bob de Bouwer, olifantje in het bos en schaapje, schaapje horen we ook poesje miauw. Nog een ander favoriet liedje zonder tekst maar met handgebaren is ´met de vingertjes, met de platte platte handjes, met de vuistjes, met de elleboogjes, rommelebommelebom´, met een brede grijns als ie met z´n handjes op de tafel mag slaan.

Verder heeft Ingmar het applaudiseren ontdekt. We gingen met z´n vieren naar het Dolfinarium en bekeken daar de zeeleeuwenshow. Toen de zeeleeuwen zelf begonnen te klappen en het publiek vroegen om mee te doen, snapte ook Ingmar ineens dat het leuk is om te klappen voor de kunsten van deze logge dieren. Zeer enthousiast gingen steeds de handjes weer op elkaar.

Tijdens de lunch zaten we vlak bij een leuke speeltuin. Ingmar oefende het lopen over een gebogen bruggetje. IJverig ging ie een half uur lang het bruggetje omhoog, vervolgens weer naar beneden, en weer omhoog en weer naar beneden. En wij maar denken dat hij van de glijbaan aan het eind af wilde. Maar nee, elke keer bedacht hij zich weer en moest er weer geoefend worden.

Afgelopen woensdag kwamen Jikke, Taeke en Julius spelen. Julius en Ingmar kennen elkaar van Spikkels. Rinske en Irene, de moeders kennen elkaar via hun mannen, Rinske en ik zijn collega´s. Een grappige toevalligheid met ook nog eens drie jongetjes die allemaal van juli/augustus 2005 zijn. Op de foto zijn Julius en Ingmar druk bezig met boekjes lezen.

Oni in de bos

Ongeveer elk kwartier worden wij momenteel verblijd door Ingmar met het liedje ´Oni in de bos´.

Het gaat als volgt:
Oni in de bos
Mama niet los
Anders raat je twijt
Oni in de bos
Mama niet los

En dan nu de echte versie:
Olifantje in het bos
Laat je mama toch niet los
Anders raak je de weg nog kwijt
En dan krijg je reuze spijt
Olifantje in het bos
Laat je mama toch niet los

Nog niet helemaal volgens de regels dus, maar toch heel knap voor een kind van 20 maanden. En Ingmar kijkt heel blij als hij het weer een keer gezongen heeft.

Meneertje ondeugd

Ingmar is aan het peuteren. Ze zeggen altijd ´ik ben twee dus ik zeg nee´, maar bij Ingmar begon het al met 1,5. De ondeugd straalt af en toe uit z´n ogen. Z´n favoriete woord is ´nee´. Ingmar slapen? ´Nee´. Ingmar mee naar binnen? ´Nee´. Ingmar eten en Ingmar mee naar buiten zijn overigens geen probleem. Buiten spelen vindt ie heerlijk, regelmatig staat ie met z´n jas in z´n hand en een vragende blik ´Buiten?´. Verder gaan zowel de boterhammen als het avondeten er moeiteloos in. Maar.... zal mama Ingmar helpen? ´Nee´. Alles zelf doen dus. Macaroni eten met de lepel (en de handen) mondt uit een knaloranje toet van oor tot oor. Yoghurt geeft hetzelfde effect maar dan wit. Regelmatig gaat er een dweil over de vloer onder de tafel: er ligt genoeg. Gelukkig gaat het steeds een beetje beter en Ingmar glimt van trots als hij zelf z´n bordje leeg eet.

Z´n bed ligt inmiddels vol met knuffels. Bert, Ernie en Elmo zijn favoriet, die mogen ook regelmatig mee naar beneden. Z´n poppies (twee blauwe kangaroetjes en een blauwe kikker: titte) heeft ie vaak nodig om echt te kunnen slapen. Dan nog een konijn, een giraf, een koe en een beer en daarmee is het gezelschap wel compleet. Af en toe wil Ingmar een keer niet slapen, dan horen we Ingmar via de babyfoon roepen: patte, patte (= pakken, voor als je nog geen ´k´ kan zeggen), vast en zeker vinden we dan de hele dierentuin op de grond.

Langzamerhand begint Ingmar liedjes mee te zingen. Hi hi hi, ha ha ha (die van die twee beren die broodjes stonden te smeren), Bob die Bouwe, mate, of. Of ´Bim, bam bom´. Kortom, wij zingen de liedjes en Ingmar vult het laatste woord in de regel aan. Het liedje ´hop hop hop, paardje in galop´ voert ie het liefst fysiek uit. Wanneer één van ons, ook Merijn, op de grond ligt, duikt Ingmar boven op je. Triomfantelijk kijkt ie om zich heen en als je niet snel je buikspieren aanspant, voel je binnen een tel het volledige gewicht van Ingmar
op je ingewanden. ´Hop hop hop´ roept ie enthousiast.

Bij het consultatiebureau was alles weer helemaal goed. Goed aan het lopen, goed aan het klimmen, goed op gewicht (keurig gemiddeld), goed aan het torens bouwen, goed met z´n grote broer aan het spelen en erg goed aan het praten. Maar ja, dat wisten we al. Zelfs de aandacht voor poep en plas is er al. Heerlijk vindt ie het om op het potje te zitten. Niet dat er wat uit komt, maar dat hoeft ook nog niet.

Smelten doen we bij Ingmar vooral als hij je in eerste instantie verbaasd aan kijkt en dan ineens breeduit gaat grijnzen als ie doorheeft wat je zegt. Z´n kleine tandjes zijn dan helemaal zichtbaar en z´n oogjes stralen (meestal van ondeugd). Oh ja, de kapper heeft z´n haar een beetje scheef afgeknipt. Da´s wel heel duidelijk op deze foto. Volgende keer een beetje beter opletten.

Bloempot

Sorry Ingmar, je hebt een deel van mijn genen gekregen en daarmee ook mijn haar. Slap en dun dus en met dit gure weer erg statisch. Gisteren zijn we maar weer eens naar de kapper geweest om je haar korter te laten knippen. Helaas wordt het op dit moment in ieder geval nog niet veel meer dan een bloempotkapseltje. Enerzijds omdat je nog niet zo goed kan stilzitten, anderzijds omdat je haren zo dun zijn, is er nog niet echt een leuk modelletje in de knippen. Misschien moeten we te zijner tijd gewoon lekker de tondeuse er overheen halen, maar dan moeten we eerst even zeker weten dat je platte zij-achterkantje wat bijgebold is.

Ingmar kan af en toe heerlijk spelen. De tent is op dit moment z´n favoriet. Er in, er uit en dan niet alleen via het deurtje, maar ook door de raampjes. Het liefst speelt ie samen met Merijn in de tent. En dan moet de tent op z´n kop. Met een brede grijns komt er dan een klein hoofdje uit een zijraampje of de deur. Verder speelt ie graag met legopoppetjes met het poppenhuis. Alle poppetjes moeten op de stoeltjes zitten. Af en toe mag er ook een paard bij. Waar Merijn veel meer van het groffe werk was op die leeftijd (zelf traplopen, alle glijbanen opklimmen), weet Ingmar haarfijn alle poppetjes in de stoel te krijgen. Ook worden met grote precisie torens gebouwd (en afgebroken). Zes blokken op elkaar is een peuleschil. Maar gisteren vielen we echt van onze stoel van verbazing: een, tee, dlie, vie, vijf, zes. Hij telt gewoon van één tot zes! Niet dat ie weet wat het betekent, maar hij kletst alles feilloos na. Op zijn manier dan. Nina is inmiddels veranderd in Ernie en Bu in Huub. En toen we vroegen wie er een baby heeft, was het antwoord ´Huub´. En wie nog meer? Tein (dat is dan Marjolein). Slim hoor.

Gat in z´n hoofd en bult op z´n kop

Ingmar is een beetje een brekebeen op het moment. Regelmatig struikelt hij over z´n eigen voeten. Zo ook vorig weekend toen we op een feestje bij Maarten en Margriet waren. En dat resulteerde voor het eerst in bloed. Veel bloed. Zoveel bloed en een gapend gat op z´n voorhoofd dat we besloten er toch maar even mee naar de huisartsenpost te gaan. Die heeft er een mooie zwaluwstaart opgeplakt, hechten of lijmen bleek gelukkig niet nodig. En met die zwaluwstaart zag Ingmar er ineens wel heel stoer uit.

Net over de schrik van het gat in z´n hoofd heen viel ie gisteren over de trede van de glijbaan heen: een flinke bult op de andere kant van z´n voorhoofd. Een gehavend mannetje dus op het moment.

Inmiddels zijn we er achter gekomen dat Ingmar al best goed kan puzzelen. Nadat ie wekenlang alleen maar de puzzelstukjes op de grond gooide, legde hij vorige week ineens de hele Nijntje puzzel vol met alle stukjes, elk stukje ook nog eens van een naam voorzien: beer, woef, nijn, auto, town (=clown).

In bad gaan vindt ie geweldig. Terwijl het bad nog aan het vollopen is, staat hij al beneden aan de trap z´n shirt omhoog te trekken: bad, bad! Het liefst klimt ie gelijk met kleren aan het bad in, maar gelukkig is ie nog net te klein om dat voor elkaar te krijgen. Verder dan z´n eerste beentje over de rand lukt nog niet.

Met nina zonder speen

Nou, dat was een eitje. Hadden we ons ingesteld op minimaal twee weken slapeloze nachten en onrustige avonden omdat we hadden verwacht dat Ingmar er een groot punt van zou maken dat hij geen speen meer kreeg. Het tegenovergestelde bleek waar. Twee keer heeft hij bijna drie kwartier gehuild, daarna werd het al snel minder dan 10 minuten, vervolgens nog geen vijf minuten en bij de vijfde keer slapen (2,5 dag) was ie al stil voordat ik beneden was. Ter compensatie heeft ie nu, naast z´n kangoeroe en giraffe ook nog een Ernie in z´n bed als knuffel. Maar Ernie heet bij Ingmar geen Ernie maar Nina.

Het echte peuteren is nu ook begonnen. Bijna 1,5 jaar en al volledig peuter. Nee schudden en nee roepen zijn z´n favoriete bezigheden. Avondeten is geen hobby meer. Alleen wanneer er ´finger food´ op tafel staat wil ie nog wel eens goed eten, maar stampot zuurkool of boerenkool gaat er met geen mogelijkheid in. Wel worst! Altijd worst! Gewone aardappels blieft meneer ook niet. Brood wel en een nieuwe ontdekking bleek mais: maar dan wel de echte. Dus geen korrels uit een blikje, maar een ´corn on the cob´.

Ingmar is duidelijk niet van het zware fysieke werk zoals Merijn. Waar Merijn al met 1,5 jaar zelf recht de trap af liep naar beneden met z´n hand aan de leuning, kan Ingmar nu net twee, drie treden achteruit naar beneden. En zelfs dat gaat wel eens mis: boem! De fijnmotorische en spraakvermogens zijn daarentegen erg goed ontwikkeld. Tekenen, kleine dingetjes pakken en torentjes bouwen gaan prima. Een woordenschat van minimaal 35 woorden en elke dagen komen er nieuwe woorden bij. Die van vandaag: Bumba (dat gezellige roodgele clowntje van TV). Af en toe zelfs al twee woorden zinnetjes: die mij (ja, die is van jou), mama bal (mama, jij mag ook een druifje van mij), doe je (wat doe je papa). Erg gezellig, zo´n kletskous. En hij probeert ook te knipogen (zie foto).

Kletskous

Ingmar blijft ons verbazen. Waar het uitgangspunt bij het consultatiebureau bij kinderen van 1,5 is dat zij minimaal twee verstaanbare woorden moeten kunnen zeggen, zit Ingmar toch al snel op een woordenschat van zo'n 20 woorden. Een grote kletskous dus. Elke dag lijkt er weer iets nieuws bij te komen. En intussen zegt ie ook af en toe z'n eigen naam.

Het lopen gaat ook met de dag beter. Hij rent nu af en toe door de kamer met z'n armen gestrekt achteruit, een beetje als een pinguïn. Verder is ie op het moment wat ongeduldig. Hij kan niet wachten tot ie hetzelfde mag en kan als Merijn. Met als gevolg dat we Merijn af en toe moeten vragen om op zolder te gaan spelen of nog even te wachten tot Ingmar naar bed is zodat hij ongestoord met z´n nieuwe playmobil kan spelen. Ingmar is wel een stuk gevoeliger dan Merijn. Hij huilt wat sneller als ie valt. Anderzijds is ie wat vrolijker van aard, regelmatig zien we z´n stralende brede glimlach met z´n kleine voortandjes. En meneer is dol op knopjes: zie bijgaande foto.

Komende weken gaan we proberen Ingmar van z´n speen af te krijgen. Hij krijgt steeds meer moeite om z´n mond goed gesloten te houden en we willen ´m natuurlijk niet bij voorbaat met een spraakgebrek opzadelen. Dat zal nog wel even wat huilbuien met zich meebrengen. Vandaar dat we Merijn tijdelijk naar beneden hebben verplaatst met z´n matras. Dat huilt wat rustiger.